ALMMANYA

1969’da iktidar olmayı başaran SPD bugün
.yeniden birleşme programının* eksiksiz
uygulanmasını, Doğu Avrupa’daki yeni demokratik
yönetimlerle işbirliğini, toplumda
ve sanayide reformu ?ve AT aracılığıyla
Avrupa birliğinin kurulmasını savunmakta,
NATO’yu desteklemektedir. Serbest
piyasa sistemine de artık karşı değildir.
Koalisyon ortağı olabilecek kadar oy toplayan
Hür Demokratik Pärti (FDP) liberal
partilerin devamı niteliğindedir. Çoğunlukla
genç çevre korumacı ve barış yanlılarından
oluşan Yeşiller savaş sonrasında kurulmüş,
tümüyle yeni tek başarılı partidir. Yeşiller
1983’te yüzde 5 barajını akarak Federal
Meclis’e girmeyi başarmış, 1987’de bu meclise
40’tan fazla genç temsilcisini sokmuştur.
1956’da Federal Anayasa Mahkemesi’nin
kapattığı Almanya Komünist Partisi’nin
(KPD) yerine kurulan Alman Komünist
Partisi (DKP) önemsizdir. Aşın sağı temsil
eden birkaç küçük parti vardır. Bunlardan
Cumhuriyetçiler 1989’da bazı yerel seçimlerde
yüzde beş barajını aşmış, ama Federal
Meclis’e girememişlerdir.
Demokratik Almanya’nın Sosyalist Birlik
Partisi (SED) 194^da Almanya Sosyal Demokrat
Partisi’yle (SPD) Almanya Komü­
nist Partisi’nin (KPD) birleşmeye zorlanması
sonucunda ortaya çıkmıştı. Ülkede gerçek
iktidar SED Merkez Komitesi Sekreterliği
ile Politbüro’nun elindeydi; Merkez Komitesi
birinci sekreteri ve SED lideri her iki
orgamn da başkanıydı. 1971-89 arasında
Erich Honecker bu konumdaydı. SED her
düzeyde yönetime, ekonomiye, üniversitelere,
sendikalara ve öbür kurumlara nüfuz
edecek biçimde örgütlenmişti.
SED’i yerinden eden 1989 olayları Nazi
döneminden beri Almanya’nın doğusunda
ilk serbest seçimlerin yolunu açtı. Çok
sayıda parti kuruldu. Mart 1^90’da yapılan
seçimler Hıristiyan Demokratik Birlık’in
önderliğinde çokpartili bir koalisyon hükü­
metiyle sonuçlandı. Adı Demokratik Sosyalizm
Partisi olarak değiştirilen SED ise
koalisyona giremedi. Birleşme sonrasındaki
yerel yönetim ve eyalet seçimlerinde Başbakan
Helmut Kohl’un Hıristiyan Demokratik
Birlik’i kesin üstünlük sağladı.