(Anatol Frans) (1844 – 1924)

Fransız yazan, Paris’te doğmuştur. Bir kitapçının oğludur. Stanislas kolejindi) okudu. Kitapçı ve yayımcı Alphonse Lemerre (Alfons Lömer)’in yayınevinde çalıştı. Bu sırada pamas şairleriyle yakından ilgilendi ve onların manzumelerinden derlenerek meydana gelen «Çağdaş Pamas» (Pamasse Contemporain «Pamas Kon-tamporen») dergisinin hazırlanıp yayımlanmasını sağladı. Senato kitaplığına atandı. Bu sıralarda, pamasçılann etkisiyle yazdığı manzumeleri (Poemes dorĞs: Poem Dore, «Altın yaldızlı şiirler», 1873, ve dramatik şiir: Les Noces Corinthienne* «Le Nos Korintien: Korent Düğünleri»), öykü ve eleştiri türündeki yazılan ya-yımlanıyordu. Asıl ününü «Silvestre Bonar’m Cinayeti» (Le Crime de Sylvestra Bonnard «Le Krim dö Silvestr Bonar» 1881) adlı romanıyle sağladı. Le Tempı (Lö Tan) gazetesinin yazarlan arasına katıldı. 1896’da Fransız Akademisine üyfl seçildi. Bu yıllarda, Fransa’da meydana gelen birtakım sosyal olaylann etkisiyle, Anatole France, toplum sorunlanyle yakından ilgilendi. 1897’den sonraki yapıtlarında, bu değişiklik göze çarpar. «Çağdaş Tarih» (L’Histoire Contemporaine, «L’İst» var Kontamporen») admdaki dört ciltlik roman dizisini bu dönemde yazar (1897 ■ 1901). 1921’de, adını bütün dünyaya duyurmuş ünlü bir sanatçı olarak Nobel ed* biyat ödülünü kazanır.

Fransız edebiyatında düzyazının en usta kalemlerinden biri olan Anatı France, şiir, makale, eleştiri, öykü ve roman gibi türlerde ürünler vermiştir.

Başlıca yapıtları:

Roman ve öyküleri: Silvestr Bonard’m Cinayeti (Le Crimede Sylvestre nard – 1881, Lükrim dö Silvestr Bonard), Tais (1889), Kraliçe Pedok Kebapç (La Rötisserie de la Reine Pedoquel 1892; La Rotisöri dö la Ren Pedok), Kırm Zambak (Le Lys Rouge 1894: Lö Li Ruj), Çağdaş Tarih (L’Histaire Contemporai 1897 – 1901; L’istuvar Kontamporein), Tanrılar Susamışlardı (Le Dieux ont So 1912; Le Diyö z’on Suvaf), Meleklerin İsyan* (La Revolte des Anges, 1914; La Rev de z’anj), Sedef Kutu (L’Etuide Nacre, 1892; L’Etüidö Nakr «öyküler»), Azize CI Kuyusu (Le Puits de Sainte Claire, 1895: Lö Püi dö Sent Kler «öyküler»).

Çocukluk anılan: Küçük Pierre (Le Petit Pierre «Lö Pöti Piyer» 1918), Do» mun Kitabı (Le Livre de Mon Ami «Lö Livr dö Mon Ami», 1885).