Augsburg İtikatnamesi

Augsburg İtikatnamesi, Latince confessıo
augustana, Lutherci kiliselerin temel
itikatnamesi. Lutherci yedi prens ile Kutsal
Roma-Germen İmparatorluğu’na bağh iki
özgür kent tarafından, 25 Haziran 1530’da,
Augsburg Meclisi’nde (Diet) İmparator V.
Karl’a (Şarlken) sunulmuştur.
Almanca ve Latince olarak hazırlanan
itikatnameyi kaleme alanlann başmda gelen
Reformcu Philipp Melanchthon, bu metni
hazırlarken Lutherci ilk iman açıklamalanndan
yararlandı. İtikatnamenin amacı, Luthercileri
yanlış anlamalara karşı savunmak
ve Kutsal Roma-Germen imparatorluğunda
yaşayan Katoliklerin kabul edebileceği
bir dille Lutherci inanç ilkelerini açıklamaktı.
Katolik din adamlan, bu metne 3
Ağustos’ta Confuiation (Reddiye) ile yanıt
verdiler. Confutatiori*u kendi görüşlerine de
uygun bulan V. Kari, Luthercilerin 22
Eylül’de sunduğu karşı-yanıtı almayı reddettiyse
de Melanchthon, 1531’de Augsburg
İtikatnamesi’nin Savunması’nı hazırlarken
bu karşı-yamt metninden yola çıktı. İtikatnamenin
1530’da kaleme alman özgün metni
Luthercilerce her zaman bağlayıcı sayılmış,
buna karşılık Zwingli’nin ve Calvin’in
Komünyon öğretisini savunanlar, gene Melanchthon’un
hazırladığı biraz farklı bir
metni (1540 tarihli Variata) benimsemişlerdir.
Augsburg İtikatnamesi’nin özgün metni 28
maddeden oluşur. İlk 21 madde, Lutherci
öğretiyi genel çizgileriyle açıklayarak Luthercilerin
“imanla ilgili hiçbir noktada Katolik
Kilisesi’nden aynlmadığım” kanıtlamayı
amaçlar. Sonraki maddelerde ise,
Reform’dan hemen önceki yüzyıllarda Katolik
Kilisesi’nde boy gösteren yozlaşma
belirtileri sıralanır: Komünyon ayininde,
ekmek ve şarap yerine halka yalnızca ekmek
verilmesi, papazlann evlenmemeye
zorlanması, ekmek ve şarabın takdisinin bir
kefaret ödeme olarak görülmesi, günah
çıkarmanın zorunlu tutulması, Tann’mn
kayrasını kazanmak amacıyla insan eliyle
kurumlar düzenlenmesi, manastır sisteminin
yozlaşması, piskoposların daha -geniş
yetkiler istemesi. 1536’da İngilizceye çevrilen
Augsburg İtikatnamesi, Anglikanlann
Otuz Dokuz Madde’si ile Metodistlerce
benimsenen Dinin Yirmi Beş Maddesi gibi
metinler üzerinde de etkili ölmüştür.
Melanchthon’un, Latince metnini Nisan ya
da Mayıs 1531’de tamamladığı Savunma,
özgün itikatname metninin yedi katı uzunluktadır.
Reform döneminin en parlak ilahiyat
metinlerinden biri sayılan Savunma,
Luther ve başkalan tarafından da Lutherci
inançlarin kusursuz bir belgesi sayılmıştır.
Metnin üçte biri aklanma sorununa aynlmış,
öteki bölümlerde kilise, azizlere dua,
papazlann evlenmesi, ekmek ve şarabın
takdisi, manastır yeminleri, tövbe ve ilk
günah gibi sorunlar işlenmiştir.