Aurobindo

Aurobindo, Sri, asıl adı a u r o b in d o ’g h o s e ,
Aurobindo, a r a v i n d a olarak da yazılır (d.
15 Ağustos 1872, Kalküta – ö. 5 Aralık
1950, Pondiçherry, Pondiçherry Birlik Topraklan),
manevi gelişme yoluyla kozmik
kurtuluş felsefesinin kurucusu Hintli yalvaç,
şair ve milliyetçi.
Eğitimine Darjeeling’deki bir Hıristiyan
manastır okulunda başladı. Ardından, daha
çocuk yaştayken İngiltere’ye gönderildi.
Cambridge’de, iki klasik dil ile üç modern
Avrupa dili üzerinde derin bilgi edindi.
1892’de Hindistan’a döndükten sonra Baroda
ve Kalküta’da çeşitli yönetsel ve mesleki
görevlerde bulundu. Daha sonra öz kültürüne
yönelerek, klasik Sanskrit dili dahil Hint,
dilleri ve Yoga üzerinde kapsamlı çalışmalara
başladı.
Hindistan’ın İngiliz egemenliğinden kurtulması
yönünde giriştiği eylemlerden ötürü,
1902-10 arasında fırtınalı bir dönem
yaşadı. Siyasal etkinlikleri ve devrimci edebiyat
çalışmalarından ötürü 1908’de tutuklandı.
iki yıl sonra, Hindistan’ın güneydoğusundaki
Pondichery (bugün Pondiçherry)
Fransız kolonisine sığınmak üzere, İngiliz
egemenliğindeki bölgeden kaçtı. Orada,
yaşamının sonuna değin özgün felsefesini
geliştirmekle uğraştı. Dünyanın her köşesinde
öğrencilerin akın ettiği, manevi gelişmeyi
amaçlayan uluslararası bir kültür merkezi
niteliğinde bir aşrama (inziva, yeri)
kurdu.
Aurobindo’nun kozmik kurtuluş kuramına
göre, Brahman’la birliğe götüren yollar iki
yönlüdür. Bilgelik yukandan gelir (tez);
tinsel zihin (üst zihin) ise, aşağıdan yukanya
yükselmek için, yoganın sağladığı ışıkla
çaba harcar (antitez). Bu iki güç kaynaştığında,
birey gerçek bilgiye ulaşır (sentez).
Yoganın ışığı, hem usu, hem sezgiyi aşar ve
sonunda bireyin, bireyselliğin bağlarından
kurtulmasını sağlar. Bu sürecin sonunda
tüm insanlık muktVye (özgürlük) ulaşacaktır.
Aurobindo, yalnızca birey için değil,
tüm insanlık için diyalektik bir kurtuluş
modeli oluşturmuştur.
Hacimli, çok karmaşık ve bazen içinden
çıkılmaz olan edebi ürünleri arasında, felsefi
sorgulamalar, şiirler, oyunlar ve başka
yapıtlar yer ahr. The Life D iv ine (1940;
ilahi Yaşam), The Human Cyde (1949;
İnsan Döngüsü), The ideal o f Human Unity
(1949; İnsan Birliğinin Ülküsü), On The
Veda (1956; Veda Üzerine), Collected Poems
and Plays (1942; Toplu Şiirler ve
Oyunlar), Essays on the Gita (1928; Gita
Üzerine Denemeler), The Synthesis o f Yoga
(1948; Yoga’nın Sentezi), Savitri: A Legend
and a Symbol (1950; Savitri: Efsane ve
Simge) sayılabilir.