Calder, Alexander

Calder, Alexander
Calder’ın 1930’dan sonra yaptığı çok sayıda mobilden biri
olan’Kırmızı Taçyapraklar (1942) çelik levha ve teller ile
alüminyum levhalardan oluşur. 2,8 m boyundaki bu hareketli
heykelCalder’ın serbest dalgalanma hareketi canlandırdığı
soyut, organik biçimlerin en güzel örneklerindendir. (Chicago
Sanat Kulübü.)
York 1976). Heykelci Stirling Calder’ın oğlu olan AlexanderCalder,
Stevens Teknoloji Enstitüsü’nde makine
mühendisliği öğrenimi görüp, sanata yönelerek, demir
tellerden yaptığı heykel denemeleriyle {Sirk, 1927,
New York Whitney müzesi) dikkati çekti. Piet Mondrian’ı
Paris’te çalıştığı yerde ziyaret ettikten (1930) ve ressam
Joan Miro ile heykelci Jean Arp’la dostluk kurmasından
sonra, serbestçe duran, mekanik olarak hareketli
yapılardan heykel yaratmanın yollarını araştırmaya
başladı. 1932’de tel heykeller yapımını bırakıp, genellikle
metal ve çubuklardan oluşan, birbirlerine tellerle
bağlanarak aralarında ince bir denge kurulmuş, rüzgârla
hareket eden (Marcel Duchamp tarafından “mobiller”
diye adlandırıldı) heykeller yapımına yöneldi. 1950
yıllarının sonunda,anıtsal büyük boy heykeller (stalbiller)
yapıp, daha sonra stabil ve mobilleri birarada kullandı:
Boyanmış ince metal levhaların bir araya getirilmesiyle
yapılmış, yukarı doğru süzülen kemerler biçimindeki,
yüzgece ve kuyruğa benzeyen, Henri 1 Matisse’in
renkli kâğıtları kesip desenler oluşturacak biçimde
yapıştırarak elde ettiği bezemeleri akla getiren kümeler.
Calderon de la Barca, Pedro
ABD’li heykelci ve ressam (Philadelphia 1898-Nevv