Çerkezler

Kuzey Kafkasya halklarından biri. İ.Ö. VII. yy’dan başlayarak
Kuzey Kafkasya’da, Karadeniz kıyıları, Gürcistan
ve Azak denizi arasında yayılan bölgede dağınık
topluluklar halinde yaşayan Çerkezler, Kuzeybatı Kafkas
dillerinden Adigey (Batı Çerkezce) ve Kabartay
(Doğu Çerkezce) dillerini konuşurlar. VI. yy. hırıstiyanlığı
kabul etmiş, XV. yy’dan başlayarak Osmanlı İmparatorluğunun
Kırım ve dolaylarını koruması altına almasıyla
İslâm dinini benimsemişlerdir. O tarihten sonra,
Osmanlılar ile Ruslararasındaki savaşlarda hep OsmanlIların
yanında yeralmışlar, yaşadıkları bölgenin
1859’da Rus egemenliğine girmesinden sonra, büyük
bir bölümü Osmanlı topraklarına, bir bölümü de Suriye
ve Ürdün’e göçmüştür. Geride kalan Çerkezler, Rus
Devrimi’nden sonra bağımsız bir devlet kurmuşlar, daha
sonra bu cumhuriyet Dağıstan ve Dağlı cumhuriyetlerine
bölünmüş, 1924’te DağlıCumhuriyeti kaldırılarak,
İnguş ve Osetya özerk bölgeleri, 1928’de iki illi Karaçay-
Çerkez Özerk yönetim birimi, 1936’da Kabartay-
Balkar Özerk Cumhuriyeti kurulmuştur. İkinci
Dünya Savaşinda Çerkezlerin Almanların saflarına katılmaları
üstüne, savaştan sonra özerk Çerkez yönetim
birimleri kaldırılarak, çerkezler Orta Asya ve Sibirya’ya
sürülmüşler, Stalin’in ölümünden sonra 1953’te Kabartay-
Balkar Özerk Cumhuriyeti, 1956’da da KaraçayÇerkez
özerk yönetim birimi yeniden kurulmuştur. Günümüzde
bu birimler, Rusya Federasyonu içinde özerk
cumhuriyetler olarak varlıklarını sürdürmektedirler.