Clare (1. Kontu)

Clare (1. Kontu), John Fitzgibbon (d.
1749, Dublin yakınları – ö. 28 Ocak 1802,
Dublin), İrlanda Katoliklerine karşı baskı
siyasetinin güçlü destekleyicilerinden ve
1793’ten başlayarak Büyük Britanya ile
birleşmenin savunucularından olan İrlanda
adalet bakanı {lord chancellor). III. George’a
(hd 1760-1820), Katoliklerin Parlamento’ya
kabulünü onaylamasının taç giyme
yeminini bozma anlamına geleceğini söyleyenlerin
ilki olduğu sanılır.
1778’de İrlanda Avam Kamarası’na girdi
ve 1783’te başsavcı oldu. 1789’da adalet
bakanlığına atandığında, Baron Fitzgibbon
unvanıyla soyluluğa yükseltildi; 1795’te Clare
kontu yapıldı. Hem kişisel, hem de
siyasal nedenlerle karşı çıktığı İrlandalı
yurtsever devlet adamı Henry Grattan’m
arazi vergisi sisteminde reform öneren taşanlarının
(1787-89) kabul edilmesini önledi.
İngiliz hükümetinin İrlanda’ya zorla kabul
ettirdiği Katoliklere Yardım Yasası’nın
(1793) Parlamento’dan geçirilmesini önerdiyse
de, yasanın gerektirdiği politikaya
Claremore 30
karşı çıktı. Radikal gösterileri sert bir
biçimde kısıtlayan Toplantı Yasası’nın
(1793) çıkarılmasında önemli rol oynadığı
gibi, hükümetin 1798 ayaklanmasına karşı
aldığı sıkı önlemleri de savundu. Bununla
birlikte kişisel olarak ne zalim, ne de
aşırıydı; bireylerle ilişkilerinde ılımlı davranma
eğilimindeydi.
Clare 1793’te Büyük Britanya’yla İrlanda
yasama meclisinin birleşmesi gerektiğine,
ama bu birleşmenin yanında Katoliklere
özgürlük tanınmasının söz konusu olamayacağına
inanmıştı. Ekim 1798’de İngiltere’ye
geçerek, Başbakan William Pitt’e (Genç)
ısrarla görüşlerini benimsetmeye çalıştı. 10
Şubat 1800’de Lordlar Kamarası’na birleşme
tasarısını sundu; uzun ye etkili konuşmasında
1688’den sonraki İrlanda tarihini
gözden geçirerek son yılların olumsuz gelişmelerini
bağımsız 1782 Anayasası’na yükledi
ve Grattan’dan derin bir kişisel nefretle
söz etti. Bu sırada İrlanda genel valisi Lord
Cornwallis, birleşmenin özgürlük yolunu
açacağını Katoliklere bildirmeye yetkili kılınmıştı,
ama Clare bunu ancak yasa geçtikten
sonra öğrendi ve aldatıldığını ileri
sürdü. Birleşmeden sonra ise İrlanda’da
herhangi bir biçimde ödün verilmesine çok
daha şiddetle karşı çıktı.