Clemens XII

Clemens XII, asıl adı l o r e n z o c o r s i n i (d.
7 Nisan 1652, Floransa – ö. 6 Şubat 1740,
Roma), 1730-40 arasında papa.
Floransa’nın nüfuzlu prens ailelerinden
Corsinilerin üyesiydi. 1691’de papalığın Viyana
büyükelçisi, 1706’da kardinal diyakoz,
12 Temmuz 1730’da da papa oldu. Sağlıksız
ve 1732’den sonra da tamamen kör olmasına
karşın, papalığın zayıflamasını önlemek
için büyük bir gayretle çalıştı. Papalığın
yetkilenni kısıtlayarak bağımsız bir kilise
oluşturulması yönünde Fransa’da ortaya
çıkan akımın Ispanya’ya da yayılmasına
karşı gösterdiği tepkiler bir sonuç vermedi.
Bununla birlikte, Papa XI. Clemens’in
1713’te Jansenciliğe karşı çıkardığı Unigenitus
fermanını uygulamaya koyarak bu akım
üzerindeki yasağı sürdürdü.
Etiyopya’ya Fransiskenlerden oluşan bir
misyoner grubu gönderdi. Clemens, geniş
çaplı büyük misyonerlik girişimlerim de
destekledi. Ama XI. Clemens’in, Çin ve
Malabar’daki kiliselerde uygulanan ve yerel
dinlerden etkilenmiş ayin usullerine getirdiği
yasaklamalan kaldırmadı.
Clemens 28 Nisan 1738’de In Eminenti
fermanıyla, inanış ve törenleri Katolik Kilisesi’nce
putperest ve din dışı sayılan masonluğu
yasakladı. Masonlar genellikle kiliseye
karşı düşmanca bir tutum içindeydi. Clemens
bu fermanla masonluğu benimseyen
Katoliklerin aforoz edileceğini bildirdi.