Courbet, Gustave

Fransız ressamı (Ornans 1819-La-Tour-de Peilz, İsviçre
1877). 1830’da hukuk öğrenimi için Paris’e gidip, çok
geçmeden kendini bütünüyle resim çalışmalarına veren
Gustave Courbet (tam adı Jean Désiré Gustave Courbetdir), birçok atölyede çalıştıktan sonra, mesleğinde
hızla ustalaştı ve romantizm anlayışına uygun resimler
yapmaya başladı (Kara Köpekli Courbet, 1842). Konusunu
köy yaşamından alan, dev boyutlu Ornans’da
Bir Cenaze Töreni (1850-51) adlı tablosunda ve insan
figürlerine yer verdiği, kesin bir gerçekçilikle yapılmış
manzaralarında (Karşılaşma, 1854, Montpellier), kişilerin
ve durumların gerçekliğini araştırmaya yöneldi:
1855’te düzenlediği kişisel serginin katalogu için yazdığı
önsözde “yaşayan sanat yapmak, amacım bü” diyordu.
Atölye (1854-1855, Louvre) adlı tablosunda alegorik
bir bireşimini ortaya koymaya çalıştığı gerçekçilik ve
düşünce özgürlüğü anlayışıyla (Proudhon’un Du principe
de I’Art et de sa Destination Sociale [Sanatın İlkesi
ve Toplumsal Amacı Üstüne,1865] adlı kitabının yazılmasına
katılmıştı) şimşekleri üstüne çekti: 1855 Dünya
Sergisi’ne, Buğday Eleyen Kadınlar tablosu kabul edildiyse
de, büyük bildin tabloları alınmadı. Bununla birlikte
zengin, yumuşak ve hayranlık uyandırıcı renklerle
işlediği doğa görüntüleriyle (Karacalar Korusu, 1866,
Louvre) ve çıplaklarıyla geniş kitlelere ulaşmayı başardı.
Légion d’honneur nişanını 1870’te geri çevirip, komüncülerle
birlikte savaşarak, Komün hareketinin bastırılmasından
sonra, Vendôme Sütunu’nun yıkılmasını
desteklemiş olduğu için tutuklandı. Yargılanması sonucunda
sütunun onarılması için gerekli harcamaları ödemesi
istenip, mal varlığına ve yapıtlarına el konması üstüne
İsviçre’ye kaçtı (1873) ve orada öldü.