Curie, Pierre

Fransız fizikçisi (Paris 1859-ay.y. 1906). Evde özel öğrenim
görüp, Sorbonne’da bazı kursları izleyen Pierre
Curie, Paris Fen Fakültesi’nde laborantlık yaparken,
kardeşi Paul Jacques’la bilimsel çalışmalara başladı ve
piezoelektrik özelliğini buldu (1880). Fizik ve Kimya
Okulu’nda araştırma şefliğine getirilip (1882), Cisimlerin
Değişik Sıcaklıklardaki Magnetik Özellikleri (1895)
adlı tezini hazırladı. Diyamagnetik cisimlerin mıknatıslanma
katsayısının sıcaklığa bağlı olmadığını, paramagnetik
cisimlerin mıknatıslanma katsayısınınsa, mutlak sıcaklıkla
ters orantılı olarak değiştiğini öne süren Curie
Yasalarfn\ ortaya koydu. Ferromagnetik cisimlerin,
belli bir sıcaklığın üstünde (Curie noktası ya da sıcaklığı)
paramagnetik cisimlere dönüştüğünü kanıtladı.
1898’de eşi Marie Curie’yle birlikte ilk radyoaktif cismi
ayırmayı başararak polonyum adını verdi (birkaç ay
sonra da radyumu ayırdılar; sonra, ayırdıkları cisimleri
incelemeyi sürdürerek kimyasal özellikleri, ve garip
ışınımları konusundaki ilk bilgileri verdiler. Kısa süre
içinde Almanya ve İngiltere’nin birçok laboratuvarında
radyoaktivite incelemeleri geliştirildi. Çok geçmeden
radyumun fizyolojik etkileri farkedildi ve kanser tedavisinde
uygulanmaya başlandı. Ama başlayan bu radyum
sanayisinden, Pierre ve Marie Curie, buluşlarının beratını
almayarak devlete bıraktıkları için, hiçbir çıkar sağlayamadılar).
1903’te Nobel Fizik Ödülü’nü eşiyle ve
H. Becquerel’le paylaşıp, Sorbonne’da genel fizik profesörlüğüne
atandı (1903); tam rahat çalışma olanaklarına
kavuşmuşken, bir otomobilin çarpmasıyla öldü.