decorum

(Latincede “uygunluk”), edebiyatta
bir karakterin, eylemin, konuşma ya
da sahnenin uygun bir biçimde anlatılması.
Edebiyatta uygunluk havramı, ilk kez Aristoteles
tarafından ana çizgileriyle belirlenmiştir.
Daha sonraki klasik dönemde Romalı
şair Horatius, bir sanat yapıtının
bütünlüğünü koruyabilmesi için her bakımdan
tutarlı olması ve konu ya da temanın
uygun bir söyleyiş, ölçü, biçim ve anlatımla
ele alınması gerektiğini ileri sürmüştür.
Horatius’a göre, farslarda geçen kişiler
toplumsal konumlarına uygun biçimde,
krallar da incelik ve soylulukla konuşmalıydı