decretum

Roma hukukunda imparatorun
bir hukuki uyuşmazlığı çözmek için verdiği
karar. İmparator bu kararı magistefin (üst
yönetici) ya da uyuşmazlığa taraf kişilerin
istemi üzerine verirdi. İmparatorun bu kararların
bütün benzer durumlarda uygulanmasını
emretme yetkisi bulunduğundan,
decretum\dx zamanla yasa gücü kazanarak
yürürlükteki hukuk üzerinde önemli yenilikler
yarattı. İmparator bazen bir hukuki
uyuşmazlıktan bağımsız olarak da soyut ve
genel nitelikte bir edietum (bildiri) çıkarabilirdi.
Bunun ilginç bir örneği, İmparator
Marcus Aurelius’un alacaklıların alacaklarını
güç kullanarak borçludan elde etmelerini
yasaklamak üzere çıkardığı Decretum divi
Marçi (Tanrı Marcus’un Kararı) adlı karardır.
İmparatorluğun son dönemlerinde magisterial
hukuksal ve yönetsel konularda
aldıkları kararlara da decretum adı verilmeyebaşlanmıştır.