DERVİŞ MUHAMMED

DERVİŞ MUHAMMED; evliyanın büyüklerinden.
İnsanları Hakk’a dâvet eden, doğru yolu
göstererek saâdete kavuşturan ve kendilerine Silsile-
i aliyye denilen büyük âlim ve velîlerin yirmincisidir.
Doğum târihi bilinmemekte olup, 1562
(H. 970) senesinde vefât etti.
Rûh ilimlerinde mütehassıs idi. Büyük âlim ve
kâmil bir velî olan dayısı Kâdı Muhammed Zâhid’den
ders alarak yetişti. Dayısına talebe olmadan
önce, on beş sene nefsinin isteklerinden kurtulmak
için mücâdele etmiş ve insanlardan uzak
yaşamıştı. Birgün ellerini açıp, acizliğini ve çâresizliğini
Allahü teâlâya yalvararak arz etmişti.
Aniden Hızır aleyhisselâm gelip; “Eğer sabır ve kanâat
istiyorsan, Muhammed Zâhid’in hizmet ve
sohbetine kavuşmakta acele et. O sana sabır ve kanâati
öğretir.” buyurdu. Muhammed Zâhid’in yüksek
huzûrunda ilim tahsil etti. Güzel terbiye görüp,
kemâle geldi. Hocasının vefâtından sonra yerine
geçip, Semerkand’da doğru yoldan ayrılanlarla
ve dîne sonradan sokulan bid’atlerle uğraştı.
Bid’atleri yok etti. Çok velî yetiştirdi.
İnsanları Allahü teâlânın yoluna çağırmada
çok gayret gösterdi. Talebelerinin terbiyesi husûsunda,
insanüstü bir kuvvet ve gayrete sâhipti.
1562 senesinde, ikinci binin yenileyicisi İmâm-ı
Rabbânî hazretlerinin dünyâya gelmesinden bir
sene önce, Büster kasabasının Dasferâr köyünde
vefât etti. İnsanlara doğru yolu göstermek için yetiştirdiği
yüksek talebeleri pekçok olup, en büyüğü
Hâce Muhammed İmkenegî’dir.