On-onbeş yıl cincesine kadar Anadolu’da yaygın olarak kullanılan döven, yerini dağlık yerlerde batöze, ovalarda ise biçerdövere bıraktı.
DÖVEN; harman âletlerinden. Tohumlu bitkilerin saplarını saman hâline getirip, tohumlarından ayırmaya yarar. Bâzı bölgelerde “döğen” denir. At veya öküz, nâdiren eşek ve manda ile çekilen dövenler, 30-40 cm eninde, 170-200 cm boyunda, 3-4 cm kalınlığında birbirine geçmeli iki tahtadan yapılır. Ön tarafı sap denen ekinlerin toplanmaması için hafif yukarı doğru kıvrıktır. Tahtanın altına belli düzende çakılan çakmaktaşları ekinlerin üzerinde döne döne sapları ezerek tâne- leri döker ve sapları da kıyarak saman hâline getirir. Hayvanların koşulduğu yere “döven kaşı” veya “harman” denir. Öküzler, mandalar, bir boyundurukla, atlar ise falaka denilen âletle dövene koşulur. Düz bir yere 7-8 m çapında dâire şeklinde serilen (buğday, arpa, çavdar, yulaf, mercimek, nohut, fasulye vs.) tahılgiller cinsine göre 2-3 gün, hem sürüp hem karıştırmak sûretiyle döven altın da ezilir. Saplar incelip, saman olacak hâle gelince, toplanıp savrulur. Tâneler samanla birbirinden ayrılır. Eskiden yaygın olan döven, artık yerini dağlık yerlerde batöz âletine, ovalarda ise biçerdöğe- re bırakmıştır. Ancak geri kalmış bölgelerde yine de kullanılmaktadır.