ENFARKTÜS

ENFARKTÜS; Alm. Infarkt, Fr. Infarctus, İng.
Infarction, infarct. Bir dokunun bir parçasının,
buraya gelen kan akımının engellenmesiyle, mevzii
olarak oksijensiz kalması neticesi “koagulasyon
nekrozu” denen şekilde eriyerek canlılığını kaybetmesi.
En sık görülen sebebi atardamarların pıhtı
veya damar sertliği neticesi tıkanması veya ileri
derecede daralmasıdır. Damarın kasılarak daralması
(spasm), ânî kansızlık ve o bölgede kanama
da diğer sebepler olarak sayılabilir. Enfarktüs
hangi dokuda meydana gelmişse o dokunun adıyla
anılır. Kalb enfarktüsü (myokard enfarktüsü), beyin
enfarktüsü, kemik enfarktüsü, barsak enfarkstüsü,
akciğer enfarktüsü gibi.
Enfarktüs tabiri yalnız başına veya kalb enfarktüsü
olarak “kalp krizi” anlamında kullanılmaktadır.
(Bkz. Kalp Krizi)