EPİTOKİ

EPİTOKİ i. (yun. epi,’ üst ünde ve tokos, doğurma’dan,
fr. épitoquie). Biyol. Deniz dibinde
yaşayan halkalı solucanlar gibi bazı
hayvanlarda, üreme sırasında ortaya çıkan
değişikliklerin tümü. Eşanl. epîgamî.
— Bu hayvanlar, morfolojik bakımdan
bir başkalaşma geçirir: gözler büyür,
vücudun art yarısındaki parápodlar değişikliğe
uğrar; lopları yapraksı bir görür
nüş alır; kılları daha da uzar ve çoğalır.
Eşeysel ürünler, değişikliğe uğrayan bölütlerde
gelişir. Bundan sonra, halkalı solucan
deniz dibini terkederek yukarı doğru hızla
yüzer. Döllenme yüzeyde olur. Bazı türlerde,
epitok bireyler ikiye bölünür; değişikliğe
uğrayan art kısım tek başına dipten yüzeye
doğru yüzer. Bu olay, bir bölgedeki bür
tün hayvanlarda, ayın ritmine bağlı olarak,
aynı anda oluşur.
Epitoki, hormon etmenlerine bağlıdır; deneyler,
beynin epitokiyi ve erkek eşeysel hücrelerin
gelişimini önleyen bir hormon, salgıladığını
ortaya koymuştur. Bu salgınınken
az olduğu anda epitokinin oluştuğu sanılmaktadır