Cihazlar hiç bozulmasaydı?
Farklı bir açıdan düşünüldüğünde, hiç bozulmayacak kadar sağlam bir cihazın fiyatının üreticiye de kullanıcıya da maliyeti daha fazla olacaktır. Belki cihazlar daha uzun kullanılacak, ama gelişme daha yavaş olup muhtemelen hataların düzeltilmesi de gecikecektir.
Ayrıca piyasa şartları gereği, firmalar batmamak için düzenli olarak ürün satmak zorundalar. Kullanıcıların da dayanıklılıktan ziyade sürekli olarak yeni özellik ve trendler peşinde olduğunu düşününce, piyasanın nasıl böyle bir şekil aldığını anlamak pek de güç değil. Yine de tüm bunlar planlanmış eskimeyi haklı çıkaracak yeterlilikte sebepler değil.
Bozulmayan cihazlar için ne demeli?
Tabii bu süreç cihazlar bozulmasa da işliyor. Üreticiler sürekli olarak tanıttıkları yeni modellerle, kullanıcıların sahip oldukları sapasağlam modelleri demode edip, trend oluşturuyorlar.
Diğer bir tür “eskitme” yöntemi de, firmware ve yazılımsal güncellemeler. Her bir güncellemede sistem gereksinimi arttığı için, cihazınız git gide sinir bozucu derecede yavaşlıyor. Mesela Apple’ın iOS cihazlarında bu durumu her üç yılda bir görebilirsiniz. Android’de ise eski modeller ya hiç güncellenmiyor ya da çok nadir güncelleniyor. Bu yüzden de cihaz, bazı önemli uygulamaları desteklemiyor ve geri kalıyor.
Garanti kapsamındayken erkenden bozulan cihazlar
Erken bozulan cihazlar yalnızca kullanıcıya sorun olmuyor, üreticiye de ek maliyet çıkarıyor ve birçok kaynağın boş yere kullanılmasına sebep oluyor. Yani planlanmış eskime, uzun vadede firmaya kar sağlarken insan emeğine ve doğaya kötülük ediyor. Bu konuda çalışma yapan araştırmacılar, planlamış eskimenin kanunla kontrol altında tutulmasından yanalar.