Gabon engereği
En kalın gövdeli yılan türü (Bil. a. Bitiş gabonica). Afri-ka’nın ekvator bölgesindeki yağmur ormanlarından Natal’e kadar uzanan kesiminde yaşayan, boyu 2,06 m’yi bulabilen, Gabon engereğinin irilerinde, zehirli dişlerin uzunluğu 5 cm’yi geçer; zehiri öldürücüdür. Yerde yaşayan küçük hayvanları avlamaya çalıştığı za¬manlar dışında pek hareket etmez.
Gabor, Dennis
Macar asıllı İngiliz fizikçisi (Budapeşte 1900-Londra 1979). Alman teknik araştırma laboratuvarında, Sie¬mens ve Halske şirketlerinde çalışan Dennis Gabor, İn¬giltere’ye yerleşerek (1933), Londra’da, Krallık Bilim ve Teknoloji Okulu’nda uygulamalı elektronik fizik profe¬sörlüğüne getirildi (1949) ve Stanford’daki CBS araştır¬ma laboratuvarında çalıştı. Bir holografi yöntemi bulup (1948), geliştirerek, 1971 ‘de Nobel Fizik Ödülü’nü al¬dı. Katot osilografisi, magnetik mercekler, gazlarda bo¬şalma ve bilgi kuramı üstüne çalışmalar yaptı.
Gaboriau, Émile
Fransız yazarı (Saujon 1832-Paris 1873). Paul Féval’in kâtipliğini yapan Emile Gaboriau, L’Affaire Lerouge (Lerouge Olayı, 1866) adlı romanıyla, polis romanı tü-rünün öncüsü oldu. Sonra, aynı türde birçok kitap ya-yınladı: Le Crime d’Orcival(Orcival’ın Suçu, 1867), Le Dossier no 7 73(113 no’lu Dosya, 1867), Les Esclaves de Paris (Paris Köleleri, 1869), Monsieur Le Coq(Bay Le Coq, 1869), vb.
Gaborone
Botsvana’nın başkenti. Güney Afrika Cumhuriyeti sını¬rının çok yakınında Kap-Zimbabve demiryolu üstünde yeralan Gaborone’nin nüfusu 120 300’dür. Ülkenin başkenti olmasının yanı sıra, başlıca kültür (üniversite) merkezidir.
Gabriel, Albert
Fransız arkeologu (Cerisières 1883-Bar-sur Aube 1972). Strasbourg’da sanat tarihi (1925), İstanbul Üni¬versitesi Edebiyat Fakültesi’nde (1926-1930) arkeoloji dersleri veren Albert Gabriel, İstanbul Arkeoloji Enstitü¬sü yöneticiliği yaptı (1930-1941, 1945-1956), Collège de France’ta Doğu-İslâm sanatı tarihi dersleri verdi (1941-1953).
Başlıca yapıtları: Monuments Turcs of’/Vnafo/ie(Ana-dolu’daki Türk Anıtları, 2 cilt, 1931-1934), Voyages Archéologiques dans la Turquie Orientale (Doğu Türki-ye’de Arkeoloji Gezileri, 2 cilt, 1940), Chateaux Turcs du Bosphore (Boğaziçi’ndeki Türk Sarayları, 1942), Une Capitale Turque, Brousse (Bir Türk Başkenti, Bur¬sa, 2 cilt, 1958-1959), Phrygie, Exploration Archéo logique (Phrygia, Arkeoloji Araştırma Gezisi, 1941- 1965).
Gabriel ailesi
Fransız mimar ailesi. Ailenin başlıca üyelerinden Jac¬ques Il Gabriel ( 1630-1686), kralın mimarlığına getirilip, Port-Royal’i ve Mile de Montpensier için Choisy-le- Rois şatosunu yaptı. Oğlu Jacques III Gabriel (Paris 1667-ay.y. 1741 ), akrabaları Mansart’ın yardımıyla da¬ha 1699’da Mimarlık Akademisi’ne üye seçildi. 1716’da Krallık karayolları baş mühendisliğine, 1734’te kralın baş mimarlığına getirildi. Paris’te birçok özel ko¬nak yaptı ya da planlarını çizdi. Bu arada kentçiliğe de yönelerek Rennes, Nantes, Bordeaux ve Dijon’da bir¬çok alan düzenledi. Versailles sarayında kral dairesinin süslenmesini yönetti. Blois, Lyon, Poissy ve Pontoise köprülerinin planlarını çizdi. Oğlu Ange Jacques IV Gabriel (Paris 1698-ay.y. 1782), 1742’de babasının ye-rine kralın başmimarlığına getirildi. Orléans ve Bordea- ux’da babasının başlamış olduğu işleri tamamladı. Ver- sailles’da kralın çalışma odasını düzenledi ve süsledi. Louvre, Compiègne ve Fontaineblau’da önemli çalış¬malar yaptı. 1762-1764 arasında üslubunu özetleyen Küçük Trianon’u gerçekleştirdi. Versailles’da Opera bi¬nasını (1735) yaptı. Paris’te Louis XV alanını (günümüz¬de Concorde alanı) düzenleyip, Harp Okulu’nu ger¬çekleştirdi.
Gabrieli, Giovanni
İtalyan bestecisi ve orgcusu (Venedik 1557-ay.y. 1612). Besteci ve orgcu Andrea Gabrieli’nin (Venedik 1510-ay.y. 1586) yeğeni olan Giovanni Gabrieli, Mü¬nih sarayında çalışıp (1575-1579), Venedik’te San Mar¬co kilisesi orgculuğuna atandı. İlahiler, motetler, madri- galler, insan sesi ya da çalgı için dinsel senfoniler, org için ricercare ve toccatalar besteledi. Çoğunlukla ikili koro tekniğini kullanıp, solo ya da eşlik eden çalgıların rolünü geliştirdi. Modern üslubun başlatıcıları arasında yer alıp, çoksesli müziğin son derece başarılı örnekleri¬ni verdi.
Gadda, Carlo Emilio
İtalyan yazarı (Milano 1893-Roma 1973). Çağdaş İtal¬yan yazarlarının en başarılılarından sayılan Carlo Emilio Gadda, Birinci Dünya Savaşı sırasında tuttuğu günlükte (Giornale di guerra e di Prigionia [Savaş ve Cezaevi Günlüğü, 1955), edebiyat dili ile lehçeleri, argoyu, ya¬bancı dilden sözcükleri ve bilimsel sözcükleri birbiriyle kaynaştırdığı yepyeni, bir örneği daha olmayan bir üs¬lup arayışı ortaya koydu. Başyapıtı, Quer Pasticciaccio Brutto de Via Merulana’da (Merulana Sokağının İğrenç İçkisi, 1957) bütün edebiyat üsluplarını birarada kullan¬dı.
