Güney Afrika Cumhuriyeti Devlet Yapısı

GÜNEY AFRİKA CUMHURİYETİ
Güney Afrika Cumhuriyeti’nin resmî başkenti ve en büyük kenti Kap’tan görünüş.
yetçilikten uzaklaşmaya yönelinmiştir.
Güney Afrika’nın sanayi ürünlerinin çoğu ülke içinde pazarlanır. GSMH’nin yaklaşık % 25’ini oluşturan sanayinin başlıca kolları arasında besin sanayisi, metalürji, hazır giyim ve dokuma sanayileri, demir-çelik sanayisi ve çeşitli makine yapımı sayılabilir.
Ticaret. Ülkenin başlıca dışsatım ürünleri, altın (toplam dışsatımın yaklaşık üçte biri) ve öbür madencilik ürünleri, besin maddeleri, elmas, kimyasal maddeler, çeşitli makineler ve ulaşım araçlarıdır. Güney Afrika Cumhuriyeti, Namibya, Botsvana, Lesotho ve Svaziland’dan oluşan gümrük birliğinin başlıca üyesi, Afrika kıtasının üçte birinin egemen ekonomik gücüdür. Lesotho, Botsvana ve Svaziland’ın ticaretlerinin aşağı yukarı tamamı, Zaire, Zambiya, Malavi ve Zimbabve’nin ticaretlerinin de yandan çoğu Güney Afrika Cumhuriyeti üstünden gerçekleşir. Bölgenin geçit vermez dağlık iç kesimi ile Mozambik ve Angola’nın limanları arasındaki demiryolu ulaşımının. Güney Afrika Cumhuriyeti’nden destek alan yönetim karşıtı gerillalar tarafından engellenmesi, söz konusu ülkeleri Güney Afrika ulaşım sistemine bağımlı kılmıştır. Lesotho, Mozambik, Malavi, Botsvana ve Svaziland, Güney Afrika Cumhuriyeti’nde, özellikle altın yataklarında çalışan işçilerinin gönderdikleri dövize de büyük ölçüde bağımlıdırlar. 1979’da, Güney Afrika’ya olan bağımiilıklannı azaltmak amacıyla bölgedeki dokuz “siyah” ülke. Güney Afrika’nın Gelişmesi Koordinasyon Konseyi’ni kurmuşlardır. Bu arada 1991’den başlayarak ırk ayrımı siyasetine kâğıt üstünde de olsa son verilmesi, ABD ve çeşitli Avrupa ülkelerinin Güney Afrika’ya uyguladıkları ekonomik yap-tınmları yumuşatmalarına, bunun sonucunda da. Güney Afrika Cumhuriyeti ile Afrika’nın siyah yönetimleri arasındaki ekonomik ilişkilerin artmasına yol açmıştır. ‘
DEVLET YAPISI
1983’te beyaz seçmenler tarafından onaylanan Anayasa uyarınca, bütün üyeleri beyazlardan oluşan eski parlamento yerine, farklı etnik toplulukları temsil eden üç meclisli bir parlamento oluşturulmuştur. Her meclis kendi toplumunun sorunları konusunda yetkilidir. Dış siyaset, savunma, vergiler ve güvenlik ile öbür kamu işleri üç meclisi temsil eden sürekli komiteler tarafından ele alınır. Her üç meclisin üyelerinin beyazlar (178), Asya kökenliler (45), Melezler (85) arasında meclis çoğunluğu beyazlardadır. Melez ve Asya kökenli seçmenlerin çoğu 1984 seçimlerini boykot etmiş^ siyahların parlamentoda temsil edilmemesi uygulamasını sürdüren 19Ö3 Anayasası, zenci toplulukların tepkilerini çekmiştir. 1983 Anayasası, başkanlık ve başbakanlığı kaldırıp, yerine, hükümeti oluşturmak ve Başkanlık Konseyi denilen (1980’de senatonun yerini alan ve üç meclis arasındaki uyuşmazlıklara çözüm bulmayı amaç alan farklı topluluklann üyelerinden oluşan organ) bir organı ve denetleme gücü bulunan devlet başkanlığı kurumunu getirmiştir. 1948’den beri iktidarda bulunan Ulusal Parti başkanı P.VV. Botha, 1984’te yeni Anayasa’nın yürürlüğe girmesiyle devlet başkanı olmuş. Ağustos 1989’da istifa etmesi üstüne, yerine şubat ayında parti başkanı seçilmiş olan F.M. De Klerk geçerek. Eylül 1989’daki erken seçimlerden sonra da yerini korumuştur.
1990’da başlayan ve siyahlara siyasal yaşamda rol vermeyi amaç alan görüşmeler kapsamında hükümet, genel bir uzlaşmaya vaniması durumunda, “ulusal bölgeler” siyasetine son verilebileceğini açıklamış. Aralık 1991’de. Demokratik BirjGüney Afrika İçin’Çok Partili Konvansiyon (CODESA), yeni bir anayasa hazırlanması görüşmelerine başladığında, hükümet ve Afrika Ulusal Kongresi (AÜK) arasında bağımsız bir adalet düzeni, bir insan haklan yasası, biri nispi temsil sistemi ve genel hal-