Gustav Hertz
Alman fizikçisi, Hamburg 1887-Berlin 1975). Göttin- gen, Münih, Berlin, Eindhoven üniversitelerinde öğrenim gören Gustav Hertz, doktorasını verip (1911), Berlin Üniversitesi’nde öğretim görevliliği yaptı. Hollanda’da Philips elektrik ampulü fabrikasının fizik labora- tuvarında çalışıp (1920-1925), Halle Üniversitesi’nde profesörlüğe atandı (1925). Berlin Charlottenburg’da Technische Hochschule’nin Fizik Enstitüsü’nde fizik profesörlüğüne ve yöneticiliğe (1928) getirildi ve James Franck’la birlikte atomla ilgili araştırmalara girişti: Atom- elektron çarpışması üstüne çalışmalarından yola çıkarak, atomun iyonlaşması için, elektronun belli bir minimum enerjisinin ya da iyonlaşma potansiyelinin bulunması gerektiğini algıladılar. Argon, neon ve birçok başka gazın iyonlaşma potansiyelini hesaplayarak, elektron çarpmasıyla oluşan tayf ışınımı hareketi ve ağır moleküllerin gaz molekülleriyle çarpışması sonucu oluşan enerjinin değişmesi konularında incelemeler yapıp, neon izotoplarını yayınma yoluyla ayırma yöntemini geliştirdi. 1925’te Nobel Fizik Ödülü’nü James
Franck’la paylaştı. 1945’ten sonra çalışmalarını SSCB hesabına sürdürüp, 1954’ten sonra Leipzig Üniversitesinde ders verdi.