HAVUÇ

HAVUÇ
Arabçası : Cezer, Büzür-i Cezer-i Bostanî. Farsçası : Kezer. Lâtincesi : Daııdus Carota. Yetiştiği yer ve çeşitleri: Sulak yerlerde yetişir. Kullanılan maddesi: Tohumu ve meyvesi. Tıbbî Özellik ve Faydaları:
a) En makbulü kırmızı havuçtur, bir çok yabanî çeşitleri olan
havuç iyi bir vitamindir.
b) Çocukların bağırsaklarındaki solucanlar bol bol havuç ye
m ekle düşer.
c) Tohumu döğülüp hastaya yedirilirse erkeklik kudretini artırır.
ç) Havuç’un tohumlarını kurutup çay gibi haşlayarak yapılan ilâç, iştahı açar, em zikli kadınların sütlerini çoğaltır, karaciğer ve sarılık hastalığında faydalıdır.
d) Lapası kokulu yaraları tertemiz yapar.
e) Tohumları ezilerek biraz su ile alınırsa aybaşı kanamalannn söktürür, ifrazatını çoğaltır.
f) Havuç üzümle kaynatılıp, suyu süzülerek içilse basura iyi gelir.
g) Bilhassa istiska (dahili su toplama) ya çok iyi gelir.
ğ) Her türlü ağrıya iyi gelir.
h) Turşusu mideyi ve karaciğeri kuvvetlendirir, vereme iyi gelir.
i) A ç karnına pişm iş havuç yenirse sesi açar, yelleri çıkarır, diş etlerini kuvvetlendirir.
j) Sarımsakla yenirse bacak ağrılarına iyi gelir.
k) M ide ve oniki parmak bağırsakları ülserlerine şifa verir.
1) Lâpası yaraların, yanıkların çabuk kapanmasını sağlar.