Ölüyü (kabre kadar) üç şey takip eder: Çoluk-çocuğu, malı ve ameli. Bunlardan ikisi döner, biri kalır. Çoluk-çocuğu ve malı döner, ameli (kendisiyle) kalır.” (Buhârî, Rikak42;Müslim,Zühd5)
Erkekler evlenmemişse bekar, kadınlar
evlenmemisse evde kalmis olurlar.
ûtıma (r.a .) (609-632)
Hazret-i Fâtıma 609 yılında Mekke’de doğdu. Annesi, Peygamber Efendimizin ilk eşi, ilk Müslüman ve mübarek kadın olan Hz. Hatice’dir. Hz. Hatice’nin (ra) en küçük kızıdır. Aydınlık, parlak ve beyaz yüzlü kadın, anlamına gelen “Zehra” lakabı (Fatı- matü’z-Zehra) ile anılırdı. Peygamber Efendimiz, kendisini çok sevip anne sevgisiyle muamele ederek, babaannem, annem anlamına gelen “Ümmü ebiha” sözleriyle kendisine hitap ederdi. Bir diğer lakabı da “iffetli kadın” anlamına gelen “Betül”dür.
Peygamber Efendimiz evlenme çağına gelen Fatıma’yı Hz. Ali ile evlendirdi. Evlendikleri zaman Hz. Ali’nin maddî durumu mehir bedeli veremeyecek kadar düşük olduğu gibi, Hz. Fatıma’nın da bütün çeyizi; kadife bir örtü, bir yastık,
iki el değirmeni ve iki su kabından ibaretti. Peygamber Efendimiz ikisi için şu duada bulundu:
Allah’ım, onların her ikisine bu evliliği mübarek kıl. Onlardan gelecek nesilleri mübarek eyle. Onları şeytanın şerrinden koru. Dualarını tamamladıktan sonra iki sure okudu. Bu evlilikten Haşan, Hüseyin, Muhassin, Ümmü Gülsüm ve Zeynep dünyaya geldi.
Fatıma babasına son derece düşkündü. Peygamber Efendimizin vefatının yaklaştığını öğrendiğinde ağlamaya başladı. Bunun üzerine Resul-i Ekrem kulağına eğilerek, ailesinden ilk önce kendisinin Ona kavuşacağını söyleyerek teskin ve teselli etti. Nitekim babasının vefatından beş buçuk ay sonra 632 yılının Ramazanında Hakkın rahmetine ve Resulullah’a kavuştu.