(l) İŞBA i. (ar. ji/,<’den işbâ<). Esk. Doyma, açlığını giderme. || Çoğaltma, fazlalaştırma. || işba etmek, doyurmak. Çoğaltmak. — Ed. Eski şiirin kafiye veya vezin zorun- luklarmdan dolayı kelimeye fazla bir harf katma. — Fiz. Doyma. || İşba hali (veya işba derecesi), doymuşluk durumu. || Hal-i işbaa gelmek. Bk. h a l.
İŞBA
11
Eki