Genel

İSTİKLÂL MARŞI

İSTİKLÂL MARŞI, Türkiye Cumhu- riyeti’nin ulusal marsı. Sözleri Meh­met Akif Ersoy’un, bestesi Osman Zeki Ûngör’ündür. 12 Mart 1921’de TBMM tarafından kabul edildi. Ulu­sal Kurtuluş Savaşı’nın en heye­canlı günlerinde toplumu bir araya getirici ve ortak duygularını can­landırıcı bir ulusal marş gereksini­mini gidermek amacıyla MEB, 1921′ de bir güfte yarışması düzenledi. Bu yarışmaya 724 siir katıldı. Kazanan güfteye Dara ödülü konduğu için önce yarışmaya katılmak istemeyen Mehmet Akif, Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi’nin (Tanrıöver) ıs­rarı üzerine Kahraman Ordumuza adadığı şiirini yarışmaya soktu. TBMM’nin 12 Mart 1921 tarihli otu­rumunda Mehmet Akif’in şiiri ulu-

İSTİKLAL MARŞI

Kohroman Ordumuza Korkma, sönmez bu şafaklardo yüzen al sancak. Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak*

O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurbon olayım, çehreni ey nazlı hilâl! Kahraman ırkıma bir gtıl, ne bu şiddet, bu’celâl? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl. Hakkıdır, hokka tapan milletinim istiklâl.

Ben ezelden beridir hur yaşadım, hür yaşarım, Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım. Kükrem ş ««.I gibiyim bendim çiğner asarım. Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfâkını sarmışsa celık zırhlı duvar,

Benim iman dolu goğsum gibi serhaddım var1 Ulusun, korkma1 Nasıl böyle bir imânı boğar Medeniyet dediğin tek dışı kalmış canavar?

Arkadaş, /urduma alçakları uğratma sakın*

Siper et gövdem, dursun bu hayâsızca akın Doğacaktır, sana va’dettığı günler Hokk’m.

Kımbıiır. belki yarın, belki yarından da yakın •

Bastığın yarleri ‘ toprak” diyerek geçme, tanı1 Duşun altındaki binlerce kefensiz yatanı Sen şehıd oğlusun, incitme yoz.’knr atanı.

Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı •

Kim bu cennet vatanın uâruna olma/ k> fedo Şühedâ fışkıracak, toprağı sıksan, şühedâ!

Cânı. cananı, bulun varım’ olsın rin Hııdo Etmesin tek votanımdan beni dünyada cudâ •

Ruhumun senden ilâhı şudur ancak emeli Değmesin mo’bedımın ooûsune nâ-mahrem eli Bu ezanlar —kı şehodetlerı dinin temeli—

Ebedi yurdumun üstünde benim, inlemeli •

O zaman vecd ile bm secde eder —varsa— taşım. Her cerihamdan ilâhı, boşanıp kanlı vasim.

Fışkırır, ruh-ı mucerred gibi yerden na’şım.

O zaman yükselerek arşa değer belki basım •

Dalgalan şen de şafaklar gibi ey sanlı hı>âl>

Olsun artık dökülen kanlarımın hen«*ı h»l£P Ebedıyyen sana yok. ırkıma yok izmihlal’

Hakkıdır, hur yaşamış bavroâımın hurıyet.

^ Hakkıdır, hakka tapan milletimin istiklâl______ ^

sal marş olarak Kabul edildi. Şiirin bestelenmesi için açılan ikinci ya­rışmaya 24 besteci katıldı. 1924 yı­lında Ankara’da toplanan seçici ku­rul, Ali Rıfat Çağatay’ın bestesini

kabul etti. Bu beste 1930 yılına ka­dar çalındıysa da 1930’da değişti­rilerek Cumhurbaşkanlığı orkestra­sı şefi Osman Zeki Ûngör’ün 1922′ de hazırladığı bugünkü beste yü­rürlüğe kondu. Marşın armonileme- sini Edgar Manas, bando düzenle­mesini İhsan Servet Künçer yaptı. Şiir 9 dörtlük ve 1 beşlikten oluşur. İlk iki dörtlük İSTİKLÂL MARŞI’nın güftesi olarak söylenir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir