i. (ar. meze’- den istimzaç). Esk. Bir kimsenin huyunu, mizacını tanımak için araştırma. || Birinin düşüncesini sorma, yoklama: Meclis-i Me- husanın ve Felâh-ı Vatan grupunun, bu bap- raki karar-ı katisinin istimzaç ve tarafımı- a iş’arını Rauf Bey’e yazdık (Atatürk). İstimzaç etmek, sormak, yoklamak,
İSTİMZAÇ veya İSTİMZAÇ
10
Eki