Kayınalma

Bazı toplumlarda bekâr
bir kayınbiraderi, kardeşinin kansıyla evlenmeye
zorlayan adet (bunun için yengenin,
kocası öldüğünde, erkek çocuk sahibi
olmaması gerekir). [Eşanl. LEVİRLIK.] ,—ANSİKL. Özellikle Kutsal Kitap metinlerinde
görülen kayınalmaya, Hindistan’da,
Asurlular, Hititler, Hurriler, eski Mısırlılar,
Elamlılar, İbraniler arasında ve günümüzde
de Dürziler ve bazı bedevi kabileler
arasında rastlanır Eski İtalya halkları arasında,
kolomböncesi Amerika’da, Okyanusya
ve zenci Afrika’da da kayınalma izleriyle
karşılaşılır İbraniler’in tarihinde kayınalma
yasası, ataerkil dönemden başlayarak
ortaya çıkar (Yaradıhş XXXVIII).
Daha sonraki yahudilik bu dinsel buyruğu,
halitsa denilen bir vazgeçme yöntemiyle
yumuşattı. Talmud döneminden beri
kayınalma uygulamasının yahudi geleneğinde
geçerliliği kalmadı. Kutsal Kitap metinleri,
daha çok ölen erkeğe bir süreklilik
sağlamak ve böylece İsrail halkı içinde
“ad”ın ve “ev’ in yaşamasını sürdürmek
zorunluluğu üzerinde duruyorlardı: bu yeni
evlilikten doğan ilk erkek çocuk, ölen
erkeğin oğlu ve mirasçısı sayılıyordu. Buna
bağlı bir neden de, aile mülkünün başkasına
geçmesini önlemekti.