Keller, Helen (Adams)

(d. 27 Haziran 1880, Tuscumbia, Alabama – ö. 1 Haziran 1968, Westport, Connecticut, ABD), kör ve sağır kişilerin eğitiminde önemli bir örnek olarak tanınan ABD’li yazar ve eğitimci.
Ağır bir hastalık sonucu 19 aylıkken kör ve sağır oldu; bir süre sonra da konuşma yetisini yitirdi. Altı yaşlarındayken ailesi, eğitimiyle ilgili olarak Alexander Graham
Bell’e danıştı ve Mart 1887’de Anne Mansfield Sullivan (es Macy), Helen’in eğitimini üstlendi. Önceleri kör olan, ama gördüğü tedavi sonucu kısmen iyileşen Sullivan, o
Helen Keller
American Foundation for the Blind
zamanlar 20 yaşındaydı ve Boston’daki Perkins Körler Ökulu’nu bitirmişti. Sağır dilsiz alfabesindeki kabartıları Helen’in avucunun içine bastırarak bir ay içinde ona nesnelerin adlarını öğretmeye başladı. Daha sonra Helen, titreşimleri duymak amacıyla parmaklarını Sullivan’ın gırtlağına koyarak konuşmayı da öğrendi. Gerek Sulli-van’dan gördüğü aralıksız eğitim, gerekse Boston’daki Horace Mann Sağırlar Okulu ile New York kentindeki Wright-Humason Konuşma Okulu’nda aldığı dersler sonucunda, Braille alfabesiyle okuyup yazmaya başladı ve zamanla olağan eğitim programını başarıyla izleyebilecek duruma geldi.
Dersleri, Sullivan’m eline “yazması” yoluyla izleyerek 1904’te, Cambridge’deki (Massachusetts) Radcliffe College’ı üstün başarı derecesiyle bitirdi.
Daha sonra bütün zamanını sağır ve körlere destek sağlamaya adadı. Sesi genellikle anlaşılmaz olduğundan bir çevirmenin yardımıyla konuşmalar yaparak dünyayı dolaştı ve benzer sakatlıkları olan kişiler için eğitim olanaklannı artırmaya çalıştı. Yazdığı pek çok kitap arasında The Story of My Life (1902; Karanlığın İçinden, 1965), Teacher: Anne Sullivan Macy (1955; Öğretmenim Anne Sullivan Macy) ve Helen Keller’s Journal (1938; Helen Keller’ın Günlüğü) sayılabilir. Sullivan ile Keller’ın öyküsünü anlatan Oscar ödüllü The Miracle Worker (1962; Karanlığın İçinden) filmi ise, William Gibson’ın aynı adlı oyununa (1959) dayanır.
Kellermann, Bernhard (d. 4 Mart 1879, Fürth, Almanya – ö. 17 Ekim 1951, Potsdam, ADC), Alman gazeteci ve yazar. Der Tunnel (1913; Tünel) adlı ütopik romanıyla geniş yankı uyandırmıştır.
Önceleri ressamlık yapıyordu. İlk romanları yeni-romantik izlenimci üslupta yazılmış Yester und Li (1904; Yester ile Li), Inge-borg (1906) ve Der Tor’du (1909; Budala). Kendisine ün kazandıran Der Tunnel’den sonra 1918 Alman devrimini konu alan Der 9. November’i (1921; 9 Kasım) yazdı. Bunu, “Titanic”in batışını anlatan Das blaue Band (1938) ile Totentanz (1948; Ölüm Dansı) izledi.
I. Dünya Savaşı’nda Berliner Tageblatt’m dış muhabiri olarak çalışan Kellermann, bu deneyimlerini Der Krieg im Westen (1915; Batı’da Savaş) ve Der Krieg im Argonner-wald (1916; Argonne Ormam’nda Savaş) adlı romanlarında aktardı. Ayrıca gezi kitapları da vardır.
Kellermann, François-Christophe, valmy dükü (d. 28 Mayıs 1735, Strasbourg – ö. 23 Eylül 1820, Paris, Fransa), Eylül 1792’ de Valmy’de Prusya ordusunu yenerek
153 Kellgren, Johan Henrik
Avusturya ve Prusya birliklerinin Devrim Fransası’nı işgal etme olasılığım ortadan kaldıran Fransız general.
Soylu bir ailenin oğluydu, 1752’de Fransız ordusunda subay oldu. Yedi Yıl Savaşı’nda (1756-63) PrusyalIlara ve İngilizlere karşı üstün bir başarı gösterdikten sonra diplomatik görevle Doğu Avrupa’ya gönderildi. 1788’de mareşalliğe yükseltildi. Ertesi yıl Fransız Devrimi başlayınca Devrim hükümetinin yanında yer aldı. Mart 1792’de korgeneral yapılan Kellermann, 20 Eylül 1792’de Valmy’de Prusya ordusunu bir topçu savaşı sonunda yenmeyi başardı.
Kasım 1792’de Alpler Ordusu komutanlığına getirildi. 1793 sonbaharında Savoie’yı Sardinyalılardan geri aldıktan sonra Jakoben hükümetince hapse atıldıysa da Jako-benlerin devrilmesiyle (Temmuz 1794) özgürlüğüne kavuştu. Napoléon döneminde senatör oldu. 1804’te Fransa mareşali ve 1808’de Valmy dükü yapıldı. Oğlu Fran-çois-Étienne de Napoléon’un önde gelen süvari subaylarındandı. Kellermann 1815’te XVIII. Louis’nin yeniden tahta çıkmasından sonra Soylular Meclisi’nde yer aldı.
Kelley, Florence (d. 12 Eylül 1859, Philadelphia – ö. 17 Şubat 1932, Philadelphia, ABD), ABD’li toplumsal reformcu. Yürüttüğü çalışmalarla gerek eyaletlerde, gerekse federal düzeyde çalışma yaşamıyla ve toplumsal refahla ilgili yasaların çıkarılmasına katkıda bulunmuştur.
1882’de Cornell Universitesi’ni bitirdi. Zürich Üniversitesi’nde öğrenim gördüğü sırada sosyalist görüşleri benimsedi ve Friedrich Engels’in Die Lage der arbeitenden Klasse in England (1845; İngiltere’de Emekçi Sınıfların Durumu, 1974) adlı yapıtını 1887’de İngilizceye çevirdi. 1891 ’de Chicago’da Jane Addams’ın yönettiği Hull House adlı toplumsal yardım örgütüne girdi. Burada yürüttüğü çalışmalarla Illinois’da, sağlığa zararlı koşullar altında düşük ücretli işçi çalıştıran işyerleri, çalışma saatleri ve çocuk işçi çalıştırılmasıyla ilgili bir yasanın çıkarılmasını sağladı (1893). Aynı yıl Illinois’un ilk işyerleri başmüffetişi oldu.
1899’da uygun çalışma koşullarının oluşturulması amacıyla tüketici boykotları düzenleyen Ulusal Tüketiciler Birliği’nin sekreteri oldu. ABD’yi baştan başa dolaşarak birliğin çalışmalarını halka anlattı ve başka eyaletlerde de şubeler açtı. Etkinliklerinin ABD’de asgari ücret, çocuk işçiler ve çalışma saatleri ile ilgili yasaların çıkmasına katkısı oldu. Oy kullanma hakkının yaygınlaştırılmasını da savunan Kelley 1909’da Siyahları Geliştirme Ulusal Derne-ği’nin (NAACP) kurucuları arasında yer aldı. Ayrıca Kadınlar Barış ve Özgürlük İçin Uluslararası Birliği’nin örgütlenme çalışmalarına katıldı.
Yapıtları arasında Our Toiling Children (1889; Çalışan Çocuklarımız) ve Some Ethical Gains Through Legislation (1905; Yasaların Sağladığı Bazı Ahlaki Kazanımlar) adlı kitaplarla çeşitli dergilerde yayımlanan makaleleri sayılabilir.