Halbuki, ben, ne onun için, ne de, kendim için, Allâh’dan gelen bir şeyi gidermeye kadir değilim!
Ebû Umâme (Es’ad b. Zürâre) hakkında beni hiç de, kmamasmlar!» dedi.
Bununla beraber, onun dağlanmasını emretti.
Es’ad b. Zürâre, kızlan Kebşe, Habîbe, Fâria veyâ Fürey’a’nm, Peygamber zevcelerinin evlerinde barındınlmalannı Peygamberimize vasiyet ve ricâ etti.
Kendisi de, ^yakalandığı hastalıktan kurtulamayıp Şevval ayında Hakk’ın rahmetine kavuştu.
Peygamberimiz, Es’ad b. Zürâre’nin vefâtında, yanında idi.
Onu yıkadı. Üç parça bürüdle kefenledi.
Cenaze Namazım kıldı.
Cenazesinin önünde yürüdü.
Onu Medine kabristanı olan Bâkî’a defnetti.
Bâkî kabristanına Ensâr’dan ük gömülen zat, Es’ad b. Zürâre idi (4).
Bâki Kabristanı’ndan Bir Görünüş
(4) IbM Sa’d – Tabakat, c. 3, s. 608-612.