Montaigne Hayatı

28 Şubat 1533’te Dordogne Fransa’da doğdu. Montaigne Bordeaux Fakültesi’nde felsefe okumuştur. Bu özelliğini denemelerinde sıkça kullanır. Platon’dan, Aristo’dan örnekler vermekten çekinmez. Onlara hayranlığını her fırsatta dile getirir. Kilisenin insanların aklını sürekli çelmesini eleştiren içerikler yayınladı. Yazılarının neredeyse hepsinde fazla dindar kişileri eleştirir.
Montaigne’i okumaya başladığımızda i farkına varacağınız özellik yazarın Yunan Roma çağı yazarları ile özel ilişkisidir.

Montaigne bireysel alanı toplumsal alanın üzerinde tutar. Olaylara seyirci olmayı, evin duvarları arasında mutluluğu bulmayı önerir bize. Etliye sütlüye karışmamayı özellikle tavsiye eder.

Montaigne yalnızca kendisi hakkında söz etmek istediğini söylerken bizleri -daha genel anlamda insanı -anlamaya davet etmektedir:
“Her insanda, insanlığın bütün halleri vardır.”
MONTAIGNE
Onun denemelerinde her çeşit insana rastlayabilirsiniz. Bazen kendine acındıraniarı ele alır. Bazen kararsız insanları… Ama öne sürdüğü savlarını da çok güzel bir sözle özetler. “Bana doğru gelen hiçbir şey yoktur ki yanlış gibi de gelmesin.” Yeri geldiğinde kendinden de şüphe etmeyi bilir.

İnsanı aslında o kadar iyi tanır ki, kendinden söz ederken tüm insanlıktan bahseder. Bitmek tükenmek bilmeyen isteklerimizi biraz yakınan, biraz da anlayışla karşılayan bir baba edasıyla döker kaleme. Her konuda destek olur aslında. “Dertler içinde yaşıyorsan, bu korkaklığın yüzündendir senin istediğin zaman ölmek elinde.”

Ölümden korkanları acımasızca eleştirir. Bütün dertlerin biteceği yere gideceğimiz için dertlenmeyi bir budalalık olarak görür. Dünyaya geldiğimiz gün bir yandan yaşamaya bir yandan da ölmeye başladığımız bilir.
Denemelerini okumaya başladığınız anda sanki sizi çok yakından tanıyan birinin, sizi size anlatması durumuyla karşılaşırsınız. Sayfalar birbirini kovalar, daha da girmek istersiniz Montaigne’in büyülü dünyasına. Burası sadece ona özgü bir evrendir, içeri giren herkes kendinden bir parça bulur ve kendine çok şey katarak çıkar dışarı. Montaigne ile tanışmak, kendimizle tanışmaya benzer. O bize kendisini anlatır, biz kendimizde onu buluruz.

“İçimiz ise kurtulamıyor kendi kendisinden.”