İslâm dininin beş Esâs’ından birisi olan Namaz (1); Allâh’ı anmak için kılınır (2).
Kur’ân-ı Kerim’e göre: Namaz, Peygamberimizden önceki Peygamberlerin şeriatlarında da vardı:
Hz. îbrâhim ve Hz. îsmâil, devamlı sûrette Namaz kılarlardı. Zürriyetlerinden de, Namaza devamlı bir ümmet gelmesini dilemişlerdi (3).
Hz. Lokmân, Namaz kılar, oğluna da, bunu emr ederdi (4).
Hz. Mûsâ, Namazla memurdu (5). Namaz kılmaları husûsunda da, îsrâil oğullarından kesin söz alnmıştı (6).
Hz. Şuayb, çok Namaz kılardı ve hattâ bundan dolayı kendisine hakaret edümek istenümişti (7).
Hz. îshak ve Hz. Yâkub da, Namaz kılarlardı (8).
Hz. Zekeriyyâ, Namaza devamlı idi (9).
Hz. îsâ da, Namazla memurdu (10).
(1) imâm-ı âzam – Müsned, s. 3, Buhârl – Sahih, c. t, s. 8, c. 2, s. 109, Müslim – Şahit), c. 1, s. 30-31, Ebû Dâvud – Sünen, c. 1, s. 93.
(2) Tâhâ: 14.
(3) îbrâhim: 37-40.
(4) Lokman: 17.
(5) Tâhâ: 14.
(6) Mâide: 12.
. (7) Hûd: 87.
18) Enbiyâ: 73.
(9) Al-i Imrân: 39.
(10) Meryem: 31.
(11) Nisâ: 101.
(12) Hûd: 114, Isrâ: 78, Tâhâ: 130, Kaf: 3940, Rûm: 17-18, Dehr: 25-26, Nûr; 58.