1 — Hıtba, yâni iddet beklemeyen ve başkası, tarafından da is- tenmiyen bir kadını, velî vâsıtası ile istemektir. Başkası tarafından istenip de, sözü kat’ileşmiyen bir kadını istemekten, Resûl-i Ekrem men’etmiştir. Çünkü bu, vicdanî bir hareket değildir.
2 — Nikâhtan evvel, Allah’a hamd ile başlayan, bir hutbe îrad etmek, nikâhı kıyan kız velîsi şöyle der: «Şu adlı kızımı sana zevce olarak verdim, nikâh ettim.» Koca veyâ vekîli: «Ben de şu kadar nikâh parası karşılığında evlenmeyi kabûl ettim.» Tarafların şâhidler huzurunda böyle demeleri ile nikâh sahîh olur.
Mihir [nikâh parası] az ve mikdan belli olmalıdır (124).
3 — Nikâh kıymağa başlamadan önce de küçük bir hutbe îrad etmek. Meselâ, erkek tarafı, Allaha hamd ve Resûlüne salâttan sonra: «Sizlere, kerîmeniz falanı, falana istemek üzere geldim.»’der. Kız tarafı da aynı şekilde Allaha hamd ve Resûlüne salât ve selâmdan sonra: «Hoş geldiniz, memnûniyetle» gibi sözlerle mukabele eder.
4 — Bâkire de olsa, erkeğin vaziyetini, bâzı husûsiyetlerini kadına bildirmek; ilerde aralarındaki geçimi kolaylaştınr. H attâ evlilik hayâtının muntazam gitmesi için erkeğin, alacağı kadına bakması müs- tehabtır. 5 — Şâhidlerden başka, sâlihlerden bir cemâat bulundurmak.
6 — Evlenmekle, sünneti yerine getirmeğe, gözünü nâmahrem den korumağa, evlâd yetiştirmeğe ve anlattığımız diğer faydalara niyet etmek. Bu sâyede ecir de kazanmış olur. Yalnız şehevî hissini ta tmin maksadiyle evlenirse, o zamân, dünyâ ile alâkalı bir iş olur ki, bundan mânevî m ükâfat beklenemez. Onun için, bunlara niyyeti ihmâl etmemelidir. Nice şer’î hükümler var ki, inşânın şehevî arzûlarına da uygun gelir. Bu gibi niyetlerle, hem kendi arzûlarını tatm în eder, hem de evlenmesi ibâdet yerine geçer. Ömer b. Abdülazîz (125): «Hak ve hakîkat arzûya uygun geldiği vakit, (bizim bal yağ dediğimiz) zubd-ı nirsiyâm [yâni kaymak ve hurm a] olur.» demiştir. Binâenaleyh, hem dînî, hem de insânî arzûlann bir araya gelmesi muhâl değildir. 7 — Şevval ayında evlenmek ve nikâhı mescid’de kıymak. Nitekim Hz. Âişe (R.A.): «Resûl-i Ekrem’i^ nikâhım şevval ayında kıyıldı ve yine beni bu ayda evine aldı.» (126) demişti*;.