Hz. Peygamber (s.a.) ölümü unutmamayı, Allah’ın razı olduğu iş ve davranışlarla ona hazırlanmayı, Allah’ın rahmetinden ümitli olmayı tavsiye etmiş, ızdırab ne kadar şiddetli olursa olsun ölümün temenni edilmesini, hoş görmemiştir:
1. İbn Ömer, Rasûl-i Ekrem’e (s.a.) soruyor: — İnsanların en akıllı ve olgunu kimdir?
— Ölümü en çok anan ve ona en çok hazır bulunanlardır. Bunlar dünyanın şerefi ve âhiretin kerametini beraber götürürler. (Taberâni’den).
2. Hiçbiriniz başına gelen bir zarar ve felâket sebebiyle asla ölümü temenni etmesin! Eğer buna mecbur kalırsa şöyle desin; «Allahım hayat hakkımda hayırlı olduğu müddetçe beni yaşat; ölüm hakkımda hayırlı olunca da beni öldür!» (10)
3. Câbir (r.a.) Rasûlullah (s.a.)’ın vefatından üç gün önce şöyle dediğini işitmiştir: «Hiçbiriniz Allah hakkında hüsn-i zan beslemeden ölmesin.» (Müslim) Buradaki hüsn-i zandan maksat Allah’ın, lütuf ve rahmetiyle affedeceği ve ihsanda bulunacağı kanaatini muhafaza etmektir.
4. Rasûl-i Ekrem (s.a.) ölmek üzere olan bir gencin yanına gelmiş ve sormuştu: — Kendini nasıl buluyorsun? — Günahlarımdan korkuyor, Allah’ın rahmetini umuyorum. — Bu halde, bu iki duygu hiçbir kulun gönlünde bir araya gelmez ki Allah ona umduğunu vermesin ve korktuğundan e- min kılmasın! (îbn Mâce, Tirmizi) (11)