SELEVKOSLAR ya da SELEF LER, Mezopotamya’da ve Anad lu’da hüküm sürmüş Helenistik sül le. İ.Ö. 312’den başlayarak, bölg nin bir Roma eyaleti haline geld İ.Ö. 64 yılına kadar merkezi Suri ve Mezopotamya olmak üzere g niş topraklara egemen oldular. Sül lenin kurucusu MakedonyalI Sele-kos’tur (I. Selevkos, İ.Ö. 358-280 Selevkos İ.Ö. 321’de Babil satrap İ.Ö. 305’te de kral oldu, devletin Yu nanlılar ile ilişkisini sağlamak içi önce Anadolu’ya yöneldi. Anadol ve Boğazlar’daki Yunan kentlerini i? gal etti. Sonra Güney Suriye, Filis tin ve Fenike’yi topraklarına katt Doğuda ise Anadolu’nun doğuş ve İran’daki yerel devletleri egemer liği altına aldı. Dicle Irmağı kıyısınd kurduğu Selevki adlı başkent,. Uzah doğu ile Akdeniz arasındaki ticare te Babil’in önemini azaltan bir mı kez haline geldi. İ.Ö. 300 yılınd ikinci bir başkent olarak Antiocht (bugünkü Antakya) kentini kurd
ve İ.Ö. 293 yılında Selevki’ye yerleştirdiği oğlu Antiochus (I. Antiochus, İ.Ö. 324-261) ile yönetimi paylaştı. Daha sonra zayıflayan Selevkoslar ancak İ.Ö. 223 yılında kral olan III. Antiochus (İ.Ö. 242-187) yeniden parlak bir dönem yaşadılar. III. Antiochus, Arabistan’dan Hindistan’a ve Yunanistan’a dek uzanan seferler düzenledi, geniş topraklar ele geçirdi. Topraklarında çok çeşitli halkların ve uygarlıkların yer aldığı Selevkosların egemenliği, sülalenin gücü ve Helenizm’in yardımıyla sürüyordu. Kralın mutlak egemenliği altında olan toprakların dışında devlet, geniş bağımlılık bölgelerini de kapsıyordu. Devletin askeri gücü fazla büyük olmayan fakat çok iyi donatılmış ve eğitilmiş bir ordudan meydana gelmekteydi. Savaşlarda fillerin çektiği arabalar ve tırpan kullanırlardı: Sülale, Yunan uygarlığına diğer bütün Helenistik sülalelerden daha bağlıydı ve yeni kentler kurup göçmenler yerleştirerek Helenizm’i, egemenlikleri altındaki alana ısrarla yaydılar. Ancak yerli uygarlıklar da hiçbir zaman yok edilemedi ve sonunda devletin yıkılmasına yol açan ayaklanmaların en önemli dayanağı oldular. İ.Ö. 2. yüzyıldan başlayarak sülalenin yıkılışına kadar süren aile kavgaları Selevkoslar’ın sonunun başlıca nedeni oldu. Egemenlikleri altındaki halkların birer birer ayaklanarak bağımsızlıklarını kazanmasıyla gittikçe zayıflayan Selevkos Devleti, sonunda Romalılar tarafından ortadan kaldırıldı.
