SİMONOV, Konstantin (1915 Pet-rograd – 1979 Moskova), Sovyet şairi ve yazarı. İlk önceleri tornacılık yaptı; 1938’de Maksim Gorki Edebiyat Enstitüsü’nü bitirdi. Moğolistan’da gazetecilik yaptı. II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Yıldız Gazetesi’nin savaş muhabiri olarak cepheye gitti. Birçok kez yaralandı; cephe koşullarını, savaş süresince gerek cephede, gerekse de cephe gerisindeki insanların psikolojik, toplumsal durumlarını yapıtlarında sergiledi, insanlar arasındaki ilişkileri sıcak bir biçimde yansıttı. Kendi kişiliğini ve yaşamını yansıttığı sanılan gazeteci Lopotin’in savaş sırasında başından geçenleri “Lopotin’in Notları”, “Savaşsız Yirmi Gün” ve “Bir Daha Görüşmeyeceğiz” adlı yapıtlardan oluşan ünlü üçlemesinde anlattı. Gazeteciliği ve romancılığının yanı sıra “Paren iz Naşego Goroda” (Şehrimizin Çocuklarından Biri, 1941) adlı bir oyun yazdı. Bu, uzun süre tiyatrolarda oynandı. Staling-rad Savaşı’nı anlatan “Dni i Noçi” (Gündüzler ve Geceler, 1944) adlı romanıyla Stalin Ödülü’nü aldı. Yapıtlarında, bireysel yaşamı toplumsal yaşamın içinde eritmeye çalıştı. Şiirlerindeki lirizm, romanlarında da
yer aldı. Yalın ve akıcı üslubu en önemli özelliklerindendi. Başlıca romanları: Tovarişçi po Orujiyu” (Silah Arkadaşları, 1952), “Dobroyelm-ya” (İyi Bir Ad, 1953), “Jivye i Mortv-ye” (Yaşayanlar ve Ölüler, 1959), “Soldatami ne Rojdayutsya” (İnsan Asker Doğmaz, 1964), “Bir Gün Çok Uzundur” (1965), “Son Yaz” (1970); şiir kitapları: ‘Tıy Pomniş“ (Sen Hatırlarsın), “Alyoşa”, “Stalin-gard’dan”, “Jdi Menya” (Bekle Beni), “Barents Denizi’nden Karadeniz’e”.
