SONG SÜLALESİ

Tang sülalesinin devrilmesinden sonra, askerî valiler,
kısa ömürlü beş rejim kurdular. Daha sonra Song sülalesi
(960-1279), ülkede bütünlüğü yeniden sağladı ve
bir kez daha büyük bir refah dönemi başladı. Askerî güce
Hanlar ya da Tanglar kadar önem vermeyen Songlar,
siyasal, toplumsal, ekonomik ve kültürel açılardan
Çin’de bin yıl değişmeden kalacak atılımlara damgalarını
vurmayı başardılar. Yönetim kadrolarını savaşçı soylulardan
temizleyerek, sivil bir imparatorluk kurdular.
Devlet yönetiminde eski soyluların yerini, konfüçyüsçü
aydınlardan oluşan yeni bir grup aldı. Erken olgunlaşan
yeni bir pirinç fidesinin geliştirilmesi sonucunda tarım
hızla gelişirken, ticarette büyük ilerlemeler gerçekleştirildi.
Özellikle güneydoğu kıyıları boyunca ve Yangdzı
ırmağı vadisinde ticaret ve sanayi temeline dayalı kentler
hızla çoğaldı. Öykü anlatımı, tiyatro ve yöresel roman
gibi pek çok geleneksel Çin sanatı, kentli sınıfların
ilgisini gün geçtikçe daha çok çekmeye başladı. Çin
manzara ressamlığı olgunluk dönemine erişirken, konfüçyüsçü
ahlâk değerlerinin ve buddhacı metafizik öğretilerinin
bir karışımı olan yeni konfüsçüyüsçülük, devletin
resmî siyaseti haline geldi ve etkisini XX. yy’a kadar
sürdürdü. Ama bu gelişmelerden herkes yararlanamadı.
Köylüler kiracı olmanın yol açtığı yoksulluk çukuruna
büsbütün gömülürken, kadınların durumu da geriledi
ve fuhuş büyük ölçüde yaygınlaştı.
Songların askerî yönden zayıflığı da, sonunda etkisini
gösterdi. Sülalenin en güçlü olduğu dönemde bile,
kuzey ve kuzeybatı Çin’in bazı kesimleri, sırasıyla Çitanlar
ve Tangutlar tarafından işgal edilmişti. Daha sonra,
1127’den başlayarak Kuzey Çin’i bütünüyle ele geçiren
Tatar sülalesi Cinler, Songların elinde yalnızca,
güneyde, başkenti Hangçou olan ıssız bir bölgeyi bıraktılar.