SÜRYANİLER

SÜRYANİLER
Turk süslemecilik sanatı öteki dalların yanı sıra cilt yapımında da çok yetkin örnekler vermiştir.
kısı arttı ve 12. yüzyılda Süryanca’ nın kullanılma alanı daraldı, sadece kilise dili durumuna girdi. Edes-sa’da (bugünkü Urfa) Amerikalı mis-yonerlerce edebiyat dili haline getirilen Yeni Süryanca’da Türkçe, Kürtçe ve Arapça sözcükler bulunmaktadır.
SÜRYANİLER, Güney Anadolu ve Suriye’de yaşayan bir Hıristiyan topluluğu. Süryaniler, Arami soyundan gelirler. Hıristiyanlığı kabul ederek putperest kalan Aramilerden ayrılan bu topluluk Süryani (Suriyeli) adını almıştır. Hıristiyanlığı ilk kabul ettik terinden Süryanii Kadim adıyla da bilinirler. İlk dinsel merkezleri Antak ya’dır. 451 Kalkedon konsilindeki dinsel anlaşmazlık sonucunda Bizans’ın baskısı altında merkezlerini sürekli değiştirmişler (Halep, Harran, Rakka, Urfa, Kınnesrin, Malatya, Diyarbakır), Patrik VI. Diyonnosi-yos Yahya, Mardin’in doğusunda bir tepede bulunan ve bugün de Süryanilerce önemli sayılan Deyrüz-zafaran Manastırı’na yerleşmiş, 1932’ye dek burası Süryanii Kadim Patrikliği’nin merkezi olmuştur. Bu tarihte Humus metropoliti Musullu İ. İgnatiyos Afren’in patrikliğe seçilmesiyle merkez Şam’a taşınmıştır. 1782’de Halepli Mihayel Carve’nin
önderliğinde bir kısım Süryaniler Katolik mezhebine geçmişlerdir. Mardin’deki Meryemana Kilisesi, Türkiye’deki Katolik Süryanilerin merkezidir. 1852-1860 yılları arasında da Süryanilerin bir bölümü Protestanlığı kabul etmiştir.