TARANCI,

(Cahit Sıtkı), türk şair (Diyarbakır 1910 – Viyana 1956). Galatasaray li- sesi’ni bitirdikten (1931) sonra İstanbul’da Mülkiye (1931-1935) ve Yüksek ticaret okullarında (1935-1938) okudu; yarıda kalan öğrenimini Paris’te, Sciences poli- tiques’te sürdürdü (1938-1940); ancak savaş sırasında kentin işgali üzerine yurda dönmek zorunda kaldı. Öğrencilik yıllarında Sümerbank’ta memur olarak çalışmıştı. Bir süre de ticaretle uğraşan babasının yanında çalıştı. 1944’ten başlayarak Ankara’da Anadolu ajansı, Toprak mahsulleri ofisi ve Çalışma bakanlığı’nda çevirmenlik yaptı. Yaşamının son 3 yılını inmeli olarak geçirdi. Tedavi için götürüldüğü Viyana’da öldü. Mezarı, Ankara’dadır; Diyarbakır’da doğduğu ev müze haline getirilmiştir. ilk yapıtında (Ömrümde sükût, 1933) hece veznini özenli bir şiir diliyle birleştirmiş; ölüm, aşk, yalnızlık, gecenin sakladığı gizler, geçmiş zamana, uzak ülke
bölümlü rascolar’ın gerilemesi 1522’de, Aztekler’ in Caltzontzin adını taktıkları son kralları Tangaxoân’ın ispanyollar’a teslim olmasıyla başladı.