TAŞINMAZ;

sıf. ve a. Taşınamayan, bir yerden bir yere götürülemeyen eşya için kullanılır. (Eşanl. GAYRİMENKUL.) —ANSİKL. Huk. Taşınmazlara ilişkin genel hükümler, Türk med. k.’nda yer alır. Yasaya göre şu nesneler taşınmaz sayılır; 1. toprak; 2. tapu kütüğünde bağımsız ve sürekli olarak ayrıca kaydedilmiş haklar; 3. madenler. Toprak (ya da arazi), sınırları belirlenebilen, uzunluğu, genişliği ve derinliği olan bir yerdir. Bir toprağa sahip olmak, onu kullanmada yararlı olacak ölçüde altına ve üstüne de sahip olma sonucunu doğurur. (-> MÜLKİYET.) Tapu kütüğüne taşınmazlar gibi, bağımsız ve sürekli olarak kaydedilebilen haklar inşaat, kaynak ve öteki irtifak haklarıdır (Türk med. k. md. 751, 752, 753). Yasada, taşınmaz olarak belirtilen madenlerden maksat, maden cevherleri değil bunlar üzerindeki haklardır. Taşınmazlar, Türk med.k.’nda sayılanlarla sınırlı değildir. 634 sayılı Kat mülkiyeti k„ tamamlanmış bir yapının kat,daire gibi bölümlerinin bağımsız olarak mülkiyet hakkı konusu olabileceğini belirtir. Bu bölümler de başlı başına taşınmaz niteliğinde sayılırlar, icra ve iflas kanunu açısından, gemi siciline kayıtlı gemiler de taşınmaz sayılırlar (md. 23). Bunların dışında, devletin tasarrufu altında olan sahipsiz taşınmazlar vardır. Kimsenin özel malı olmayan ve kamunun kullanmasına ayrılan bu taşınmazlar, kural olarak tapu kütüğüne yazılmazlar (Türk med. k. md. 912).