TATLISU ISTAKOZU

Tatlısu da yaşa yan yenilebilir kabuklu. (Istakoz ve langus- tin gibi deniz türlerim de içeren ve yürüyen on ayaklıların bir alt takımı olan tatlısu ıstakozlarının örnek tipidir; bunların temel özelliği, güçlü bir çift kıskaç ve kuyruklarındaki yüzme paletidir.) [Bk. ansikl. böl.] (Eşanl. KEREVİT, KEREVİDES.) ANSİKL Zool. ve Balıkç. Tatlısu ıstakozunun sağlam bir kabukla korunan başlı- göğsü ve altı bölütten oluşan gelişmiş bir karnı vardır. Göğüs eklentileri, savunma ve saldırı görevi yapan kavrayıcı, iri ve güçlü bir çift kıskaçtan oluşur. Sonraki iki çift ayak da kıskaçla son bulur, ama bunlar küçüktür. Son çift ayakta basit tırnaklar vardır, ilk beş karın bölütünün her birinde bir çift eklenti bulunur; dişilerde bunlara yumurtalar bağlıdır; buna karşılık erkeklerde ilk iki çift eklenti çifleşme eklentisine dönüşmüştür. Son çift eklenti ile tel- son beş kanatlı bir yüzme paleti oluşturur. Tatlısu ıstakozları öne doğru yürürler, ama ani kuyruk vuruşlarıyla arkaya doğru yüzebilirler. Bütünü göz önüne alınırsa, tatlısu ıstakozları hepçildir, tatlısulu göllerin, çamurlu, yosunlu diplerinde bulunan Potamobius (ya da Astacus) leptodactylus Türkiye’ de yaşayan tek türdür. Boyları 15 cm’yi bulabilir. Tatlısu ıstakozu özel sepetlerle avlanır. Sepetin içine bir parça et, balık vb. yerleştirilerek ırmağın ya da gölün dibine indirilir; tatlısu ıstakozlarının yeme gelmesi için yeteri kadar beklenir ve sepet düzenli aralıklarla sudan çıkarılır. Yeteri büyüklükte olan ıstakozlar toplanır, küçüklerse tekrar suya atılır.