TERKOS gölü, Durusu gölü ;

de denir; antik Delkos, Çatalca yarımadasının Karadeniz kıyısında İstanbul’un kuşuçuşu 45 km K.-B.’sında tatlısu gölü; 25 km2; en derin yeri 11 m; beslenme alanı 619 km2. Geçen yüzyılın sonlarından beri İstanbul kentinin su gereksiniminin büyük kısmını (% 70 kadarını) sağlayan bir su deposu olarak yararlanılan göl, denizden genişliği 0,5-2 km arasında değişen, alçak ve üzeri kumullarla kaplı bir eşikle ayrılır. Bu eşik, çoğu kez sanıldığının tersine, denizin yığdığı kumlardan oluşan bir kıyı seti değildir; aslında kumullarla örtülmüş yerli kayadan oluşan alçak bir arazi parçasıdır. Bu eşiğin orta kesiminde menderesler çizen Boğazdere, gölün fazla sularını Karadeniz’e boşaltan doğal gideğenidir. Bu gideğen üzerinde 1888’de kurulan ve 1962’de yükseltilen bir regülatör ile Karadeniz’e boşalma büyük ölçüde önlenmiş, aynı zamanda göl seviyesinin 4,5 m’ye kadar çıkması ve yararlanılan su hacminin artarak yılda 120 milyon m3’e ulaşması sağlanmıştır Göl suları orta sertlikte ve hafifçe alkalidir (PH 7,4-7,9); organik madde içeriği azdır. Terkos gölü, Eosen oluşukları içine gömülmüş dandritik bir vadi şebekesinin son deniz basması sonucunda sular altında kalmasıyla oluşmuş girintili -çıkıntılı eski bir koydur ve suları bu koya dökülen akarsular sayesinde zamanla tat- lılaşmıştır. Gölü besleyen akarsuların en önemlisi K.-B.’daki Istranca deresidir. Göl seviyesi kışın ve ilkbaharda yükselir ve özellikle Istranca deresi boyunca geniş Terfcos gölü alanlar su altında kalır Gölün, Durusu (Ter- İstanbul kos) köyüne doğru dar bir körfez gibi uzanan girintisi K.’den G.’e ilerleyen kumulların istilası ile dolma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Kumul ilerleyişini durdurmak için geçen yüzyıldan beri çeşitli önlemler (ağaç ve çit perdeleri) almak gerekmiştir. Çoğu yerde sazlıklarla kaplı kıyılarında birçok yaban kuşunun barındığı göl, ayrıca balık bakımından da zengin bir kara ve su avcılığı alanıdır