TOP, barutun patlamasıyla gülle ya da mermi atan büyük ateşli silah. Barutun patlaması sırasında ortaya çıkan itme gücünden yararlanmak için, önceleri dökme demirden içi boş silindirler yapıldı; bunların dibine barut ve üstüne taş ya da yine dökme demirden gülle yerleştirilip barut ateşlendiğinde, çıkan gazların genişlemesi gülleyi büyük bir hızla ileriye doğru fırlatıyordu. Ortaçağ boyunca, bu ülkeden hareketle değişik büyüklüklerde toplar yapıldı (Moskova’daki “Çar Topu”nun ağırlığı 40 tonu buluyordu). Daha sonra tekerlek ilavesiyle toplar hareketli hale getirildi. 16. ve 17. yüzyıllarda top, orduların önemli bir silahı haline geldi. Yelkenli savaş gemilerinin de en önemli silahı toptu. 19. yüzyıla kadar top namlularının dökümünde tunç ve öteki alaşımlar da denendi. Böylece namluların beJirli sayıda atıştan sonra parçalanması önlendi. Fakat mermiler 1.000 m.den öteye düşürülemiyordu. Namlu içine, daha önce tabanca ve tüfeğe uygulanmış olan yivlerin açılması (1846) ve gülle yerine de konik uçlu silindirik mermiler kullanılmasıyla bu sorun
‘•.a halled li ekseni kopik öz nin dağıl de 2.000 1870 yılic kum top! yordu, c mıştı. Air namesini çelikten milerin menzilin da meri masına, temlerin meşine rında kc tepme f zümlen lecek tc le ulaşı sında atış ya| menzili dı (Aln topu P; vebiliy< tanklar da zırl başlan geliştir çok he sına ç; nılan i kunda topları
TOP
manii
Ocakl
görev
rın ge
arttığı
laştığ
Ocağ
bulur
Ocac
bul’d
de,
pı’da
Şehr
nı “A’
TOP
kaya mi I taş
2092
y
t
İ
