Safvan b. Assâl der ki :
«Bir Yahudî, arkadaşına : (Şu Peygambere gidelim de (Andolsun ki, biz, Mûsâ’ya apaçık dokuz âyet vermişizdir… (Isrâ: 101)» âyetini sorar lım?) dedL
Arkadaşı: (Sakm, sen, ona Peygamber deme!
Çünki, o, senden Peygamber sözünü işitirse, dört gözlü olur!) dedi.
Peygamberimizin yanma gelerek sordular.
Peygamberimiz, onlara :
1 — «Allâh’a hiç bir şeyi şerik koşmayınız!
2 — Hırsızlık yapmayınız!
3 — Zinâ etmeyiniz!
4 — Allâh’m, haksız yere öldürülmesini haram kıldığı cana, kıyma-
yınız!
5 — Sihir yapmayınız!
6 — Fâiz yemeyiniz!
7 — Mâsûmu, öldürtmek için kuvvet ve kudret sâhiplerine baş vur-
mayınız!
8 — Muhârebe meydanından kaçmayınız!
9 — Evli ve nâmuslu bir kadına iftirâda bulunmayınız!» dedikten
sonra :
«Siz, ey Yahudüer! Bilhassa, Cumartesi gününe tecâvüz ve riâyet-sizlik etmemeniz gerekirken, edersiniz!» buyurunca, Yahudîler, Peygamberimizin ellerini, ayaklarım öperek : «Biz, şehâdet ederiz ki : Sen, Peygambersin!» dedüer.
Peygamberimiz, onlara : «Bana tâbi olmanıza engel nedir? Ne diye Müslüman olmuyorsunuz?!» diye sordu.
«Hz. Dâvûd, kendi neslinden bir Peygamber gelmesi için duâ etmiştir.
Biz, korkanz. Müslüman olursak, Yahudüer, bizi öldürür!» dedüer(1) Ahmed b. Hanbel – Müsned, c. 4, s. 239*240, Bagavî – Meaabihusrsünne, c. 1, a. 6, Zehebî ■ Tânihu’J-tsIâm, c. 1, s. 223.