YULAF (Avena),

Alm. Hafer (m), Fr. Avoine (f),
İng. Oats; oat. Familyası: Buğdaygiller (Graminae).
Türkiye’de Yetiştiği Yerler: İç Anadolu, Marmara,
Akdeniz Bölgeleri.
50-150 cm. boyunda, bir yıllık otsu bir tahıl bitkisi.
Yulafın çiçek durumu arpa ve buğdaydan çok farklıdır.
Burada başali yerine bileşik salkım durumu yer alır.
Başakçılar 2-3 çiçekli olup, eksen üzerinde salkım şeklinde
dizilmişlerdir. Kılçık nisbeten kısadır. Kavuzlar
tanelere yapışıktır. Tarımda kullanılan türü Avena
Sativa’dır.
Yulaf serin iklim bitkileri içinde en fazla iklim isteği
olan bir bitkidir. Su isteği fazladır. Yıllık yağışı 600
mm.den çok olan yerlerde yulaf yetiştirilmesi daha
uygundur. Kumlu-tınlı, humuslu topraklarda iyi yetişir.
Topraklar sonbaharda işlenir. Memleketimizde yulaf
yazlık ekilir. Ekim ilkbaharda erken yapılmalıdır.
Dekara 10-15 kg. tohum atılır. Fazla ürün almak için
gübreleme ve ot mücadelesi gereklidir. Yeşilköy, adi
yulaf, macar yulafı, kısa yulaf, tatar yulafı gibi çeşitleri
vardır. Daha çok yazlık olarak ekilen yeşilköy çeşidi
önemlidir. Türkiye’deki senelik yulaf üretimi 400 bin
ton civarındadır.
Kullanılışı: Yulaf taneleri sabit yağ, azotlu maddeler
ve karbonhidratlar taşırlar. Orta çağlardan beri gıda ve
ilaç olarak kullanılır. Kıymetli bir hayvan yemidir.
Haricen yulaf lapası çıbanları olgunlaştırmada kullanı­
lır. Dahilen ise (% 5’lik) çayı idrar çoğaltıcı, müshil,
kuvvet verici olarak kullanılır. Küçük çocuklarda ve
hastalık sonlarında kuvvet verici olarak çok tercih edilir. Yulaf unu bilhassa çocuk mamalarının yapımında
kullanılır. Kavuzlarından ilâç sanayinde faydalanılır.