ELİFBA

ELİFBA veya ELİFSE i. (ar. elif ve bâ veya
be*den elif-bâ veya elif-be). Esk. Arap, t
Fars veya Osmanlıca’nm alfabesi: Mevcut
elifba-yı Osmariî atılarak yerine latin harfleri
kabul edilecektir (Peyami Safa) || Bir
işin başlangıcı: Elifbasını gördüğüm musikimizin
mühim parçalarından bazılarını
hıfzetmeye .çalışırdım (Ahmed Rasim). ||
Alfabe kitabı: Elifbamın yapraklarında /
Kız kulesi \/ Gemilerim
— Leng. Elifba, bir dilin harflerini,
seslerini ve okunmalarını öğretir. Müslümanlar
tarafından kullanılan elifba arap harflerine
dayanır. Bu elifba, ba, ta… (bizdeki
telâffuz elif, be, pe, te…’dir), diye başladığından
harfleri gösteren mecmuaya da elif- .
ba denmiştir. Son harfi ye olan arap elifbasının
başka bir tertibi de Ebced’e göredir
ki bu tertip «elif be, pe, te» tertibinden evveldir.
Sonradan elifbanın bu düzeni bozuldu
ve şekil itibariyle birbirine benzeyen harfler
bir araya getirildi ve böylece bugünkü
arap alfabesi düzeni meydana geldi. Bu düzende
hiçbir harfe benzeyişi olmayan 3 harf
(vav, he, ye) elifbanın en sonuna kondu. Bu
usulün, islâmdan evvel mevcut fenike, Süryanî
ve İbranî elifbasına uyularak yapıldığı
sanılmaktadır.
Bununla beraber arap elifbasındaki bu tertip
Kuzey Afrika ülkelerinde farklı şekildedir;
(Msl. … ze, te, zı, k, 1… gibi).
Arap elifbasında 28 harf veya ses vardır,
iranlılar arap elifbasını kabulden sonra ken- ,
di dillerinde bulunan 4 harfi (ses) yani p,
je, çe, gef’i ilâve ederek bu elifbanın ses
sayısını 32’ye çıkardılar.
Türkler de İslâm topluluğuna girdikten sonra
bu elifbayı kabul ettiler ve latin harflerinin
kabulüne kadar kullandılar, (