Dedegül Dağı

Akdeniz Bölgesi’nin doğu
kesiminde, Göller Bölgesinin en yüksek
dağı (2.992 m). Dedegöl Dağları diye de
anılan bu kütle Beyşehir Gölünün batı
kıyısına paralel olarak kuzeybatı-güneydoğu
doğrultusunda uzanır.
Yapısında Paleozoyik (Birinci) Zaman (y.
4 milyar-570 milyon yıl önce), Mezozoyik
(İkinci) Zaman (y. 570-225 milyon yıl önce)
ve Tersiyer (Üçüncü) Döneme (y. 65-2,5
milyon yıl önce) ait çeşitli kay açlar vardır.
Şist, gre, kuvarsit ve bitümlü kalkerlerden
oluşan bir temel üstüne Kretase (Tebeşir)
Dönemi (y. 136-65 milyon yıl önce) kalkerleri
oturmaktadır. Doğu eteklerine doğru,
kalınlığı 50 m’yi geçen konglomeralarla
gene kalkerler yer alır. Yüksek kesimlerinde
Kuvaterner (Dördüncü) Dönem (y. 2,5
milyon yıl öncesinden günümüze) buzullarının
, izlerine rastlanır. Bu izlerin başında
buzul aşınımının en tipik şekillerinden olan
ve buzulyalağı (sirk) adı verilen çukurlar
gelmektedir. 2.300 m yükseklikten sonra
rastlanan ve hepsi de kuzeydoğuya bakan
bu çukurlar Poyraz Çobankaya, Karagöl,
Karagölaltı, Karaçukuru ve Gevenliçukur
buzulyalakları diye bilinir. İçlerinde yalnızca
Karagöl Buzulyalağmm tabanında bir göl
vardır. Gölün çevresinde eski buzulların
bıraktığı buzultaşlar (moren) açık seçik bir
biçimde görülmektedir.
Dedegül Dağının çok yüksek olmayan
kesimlerinde çam ormanlarına rastlanırsa
da, buzulyalaklarınm bulunduğu yerler bitki
örtüsü bakımından bütünüyle çıplaktır. Dağın
doğu yamaçlarındaki kaynaklar, Beyşehir
Gölüne su taşıyan küçük akarsuları
besler. Batı ve güney yamaçlarından çıkan
sularsa ‘Köprü Suyunun başlangıç kollarıaracılığıyla Akdeniz’e dökülür