BOZDAĞLAR

BOZDAĞLAR, Gediz ile Küçük Menderes vadileri
arasında uzanan Batı Anadolu dağlarından Ege bölgesindeki
bütün dağlar, doğu-batıistikametinde uzanırlar.
Bozdağlar da böyle olup, Ege’nin iki verimli ovasını bir birinden ayırır. Mahmutdağı, Çaldağ, Güldağ, Bozdağ,
Kartal Dağı, Kangal Dağı, Gözlübaba Dağı, Çulhan
Dağ, Mehmetlidağ, Batıdan doğuya doğru Bozdağların
üzerindeki önemli yüksek yerlerdir. Bunların en yükseği
Bozdağ (2157 m) olup, sıradağlar bu isimle anılırlar.
Bozdağların uzunluğu 150 km’den fazladır.
Bozdağlar üzerindeki yaylalar bilhassa yazın mesire
yeri olarak çok rağbet görmektedir. Bunlardan Gölçük
yaylasında çok güzel bir de göl vardır. BOZDOĞAN KEMERİ, İstanbul’da Şehzadebaşı
ile Fatih arasında, Aksaray’dan Unkapanı’na giden
yolu kesen ve Kırkçeşme kemeri veya Valens kemeri diye
de anılan su kemeri.
Kemer Bizans İmparatoru Valentius devrinde inşa
edilmiştir. Romalılar devrinde Hadrianus’un şehirde
bazı su tesisleri yaptırdığı bilinmekteyse de bu kemerin
daha sonra yaptırıldığı kabul edilmektedir. Kemerin
inşa sebebi Bâyezid ile Fatih semtleri arasındaki çukurun
ortadan kaldırılarak şimdiki üniversitenin bahçesindeki
büyük havuza su depolamaktır.
İnşasından sonra çeşitli tahribata uğrayan su
kemeri, Bizans devrinde Justinianus, İkinci Justinus,
Konstantino ve İkinci Basileus tarafından tamir
ettirildi.
Osmanlılar devrinde, Fatih Sultan Mehmed zamanında
Eski Saray ve Kırkçeşme Mahallesinin su ihtiyacım
karşılamak için bazı değişiklikle tamirat yapıldı.
1509’da vuku bulan ve halk arasında “Küçük Kıyamet”
olarak bilinen büyük depremde kemerin Şehzade Camii
yakınındaki kısmı yıkıldı. Kanuni Sultan Süleyman
zamanında Mimar Sinan tarafından büyük bir tamirat
yapıldı. Kemerin üzerindeki bir kitabeden kemerin Sultan İkinci Mustafa devrinde de bir bölümünün tamir
gördüğü anlaşılmaktadır.
Bugün kemerin aşağı yukarı Ü00 m’lik bir kısmı
ayaktadır. Şimdiki haliyle eksik olan kemerin iki ucundan
ve ortasından bazı kısımlar harap olmuştur. Bazı
gözlerdeki yıkılma tehlikesine karşı içi örülmüştür.
Valentinus devrinden kalma kısımlar Fatih Câmii tarafından
1 ile 40 ve 46 ile 51’inci gözler arasıdır. Kanunî
devrinde ise 50 ile 52. gözler arası tamir ettirilmiştir.
Kemer açıklığı 4 m, ayak kalınlığı 5,70 m’dir. Genişliği
Fatih’te 3,40 m, 25. kemer yakınlarında 5,65 m’dir.
Denizden en yüksek noktası 63,50 m’dir. Zeminden
yüksekliği 18,50 m’dir. İki sıra kemerden meydana gelmiştir.
Birinci sıranın kemer ve ayakları kesme taş,
ikinci sıra ise moloz taşlardan meydana gelmiştir. İkinci
sırada dördüncü ve yedinci taş sıraları demir kenetlerle
birbirine tutturulmuştur.