AHMED MEKKİ

son devirde yetişen büyük İslâm âlimlerinden. Âlim, ârif, veliy’y-i kâmil olan Seyyid Abdülhakîm Arvâsî’nin büyük oğludur. Annesi, büyük velî Seyyid Fehîm-i Arvâsî hazretlerinin torunu Âişe hanımdır. 1894 (H. 1314)te Van’ın Başkale kazâsında doğdu. 1967 (H. 1387)de İstanbul’da vefât etti. Kabri, Ankara Bağlum’dadır. Küçük yaştan îtibâren ilim tahsîline başlayan Ahmed Mekkî Efendi, medrese tahsilini bitirdikten sonra, ilim deryâsı olan babalarından zâhirî ilimlerin inceliklerini tamamladı. İcâzet alıp, vilâyet mertebelerinde kemâle erdi. Son derece edep, tevâzû ile halk arasında Hak ile olan Ahmed Mekkî Efendi, uzun yıllar İstanbul’da Üsküdar ve Kadıköy müftîliği vazifelerinde bulundu. Yüzlerce genci örnek teşkil edecek şekilde yetiştirdi. Cumartesi ve Pazar günleri öğleden sonra Fâtih Câ- miinde vâz ve nasihatlerde bulundu. Bu vâzların- da Beydâvî Tefsîri’ni şerhleri ile birlikte baştan sonuna kadar dinleyenlere anlatıp îzâh etti. Bu şekilde başlayıp bitirmek babalarından sonra bir de kendilerine nasîp oldu. İstanbul Kadıköy Müftî- siyken vefât etti. Fâtih’te Edimekapı Kabristanına defnedildi. Defninden üç sene sonra, kabrinin
bulunduğu yerden çevre yolu geçtiği için, Ankara’nın Bağlum kasabasına, babalarının yanma nakledildi. Nakil esnâsında, üç sene geçtiği hâlde cesedinin hiç bozulmadığı gibi, kefeninin dahi kabre konulduğu gibi sağlam olduğu görüldü. Zâhirî ve mânevî ilimlerde çok yüksek dereceye sâhib olan Ahmed Mekkî Efendi, sorulan suâllere delil ve senet bulmadan cevap vermeyen, kitaba bakmadan söylemeyen, dünyâda pek az eşi bulunan sağlam fetvâ kaynağıydı. Son derece edep, tevâzû (alçak gönül) sâhibiydi. Huzûrunda bulunanlar onun gösterdiği edep ve yakınlıktan utanırdı. Çağrılan, dâvet edilen yere gider, ilim öğretmek için, talebelerine kendisi gider, tatlı diliyle okumak istemeyenleri iknâ eder, onlara bir şeyler öğretmek için çırpınırdı. Arapça ve Farsçayı Türkçeden iyi bilirdi. Sevdiklerine yazdıkları Arapça ve Farsça mektuplar pek fasîh ve beliğdir.