Akbal, Oktay

Akbal, Oktay
Türk yazarı (İstanbul 1923). İstiklal Lisesi’ni bitiren (1942) Oktay Akbal, ikişer yıl İstanbul Üniversitesi Hukuk ve Edebiyat fakültelerine devam etti. Servet-i Fü- nun dergisinde sekreterlik (1943), Tercüme Büro- su’nda düzeltmenlik (1947-1949), Vatan gazetesinde dış haberler ve gece sekreterliği yapıp (1951-1956), sonra fıkra yazarlığına geçti {Vatan’da; 1969-1991 arasında Cumhuriyette; 1992’den sonra Milliyette). Çocuk dergisi Ateş’te çıkan (1938) iki küçük öyküyle edebiyata giren Oktay Akbal, öykülerinde savaş yıllarının umutsuz, yılgın, tedirgin, korkulu orta sınıf insanını anlatmış, değişik biçimlerde de olsa, yalınlığın şiiriyle yüklü bir dille düş-gerçek çatışmasını işlemiş, dışa kendi beninin gözüyle bakıp, öznel olandan yola çıkarak nesnel olanı yakalamak istemiştir. Öykü kitapları: Önce Ekmekler Bozuldu (1946), Aşksız İnsanlar (1949), Bizans Definesi(1953), Bulutun Rengi{ 1954), Berber Aynası^95Q, 1959Sait Faik Hikâye Armağanı),Yalnızlık BanaYasak ^967),Tarzan Öldü (1969), İstinye Suları (1973), Lunapark (1983). Romanları: Garipler Sokağı (1950, Türk Dil Kurumu Roman Ödülü), Sucumuz İnsan Olmak (1957; 1958 TDK Roman Ödülü), İnsan Bir Ormandır (1975). Deneme, anı, söyleşi, fıkra, anlatı: Şair Dostlarım (1964), Dost Kitaplar (1967), Konumuz Edebiyat (1968), Yazmak Yaşamak (1972), Hiroşimalar Olmasın (1976), Zaman Şensin (1977), İlkyaz Devrimi (1977), Temmuz Serçesi (1978), Gençler Bize Bakıyor (1975), Atatürkçülük Savaşı (1981), Vatan Mahzun Ben Mah-.zunt( 1983), Tarih En Büyük Yargıç (1987), Susmak mı Konuşmak mı? (1987), Bir de Simit Ağacı Olaydı (1990),Senin Adın Aşk (1993).