ÂYET-İ KÜRSÎ’NİN İNMESİ VE ŞEYTANLARIN HİLELERİNİN HÜKÜMSÜZ KALMASI

Hicretten sonra bir gece ÂYET-İ KÜRSÎ Resûlüllah (SA. V.) Efendimiz’e indi. Rivâyete göre bu âyet inerken beraberinde kırk bin melek bulunuyordu. Başka bir rivâyette ise, seksen bin melek bulunuyordu. Bütün bunlar, inen âyetin kadrini yüceltmek içindi. O halde sen de bu âyetin kadr u kıymetini iyice bil. Bunun üzerine Resûlüllah (S.A.V.) Efendimiz Zeyd bin Sâbit (R.A.) Hazretleri’ni çağırdı. O da inen bu âyeti yazdı. Rivâyetlere göre, Resûlüllah (S.A.V.) Efendimiz’in yirmi- yedi kâtibi bulunuyordu: Ebûbekir, Ömer, Osman, Ali, Zü- beyr, Âmir bin Füheyre, Halid, Ebban, Saîd bin Âs’ın iki oğlu, Abdullah bin Erkam, Hanzele bin Rabî, Ubey bin KâTî, Sabit bin Kayse bin Şemmas, Şürahbil bin Hasene, Muğîre bin Şa’- be, Abdullah bin Zeyd, Cehm bin Salt, Halid bin Velid, Alâ’ bin el-Hadremî, Amr bin Âs, Abdullah bin Revaha, Muhammed bin Mesleme, Büreyde bin Hasîb, Abdullah bin Ubey, Mu- aykıb bin Ebî Fâtime, Zeyd bin Sâbit, Muaviye bin Ebî Süf- yan. Bu son ikisi ashab arasında, fetihten sonra kitâbet konusunda Resûlüllah’a en çok lâzım olan kişilerdi. Kâtiplerin sayısının kırk iki olduğunu söyleyenler de var. Âyet-i Kürsî inince, yeryüzünde bulunan bütün putlar yere kapandılar. Ülkelerde bulunan hükümdarların da iç âlemlerinde sarsıntılar ve kapanmalar oldu. Taçlar başlarından düştü. Şeytanlar yer yer kaçıştı, birbirini vurup geçti, hepsi îblis’in yanmda toplanıp durdu. Durumu ona anlattılar. İblisonlara, yeryüzüne yayılmalarını, doğusunu ve batısını taramalarını emretti. Onlar da dönüp dolaştılar, gelip Medine-i Mü- nevvere’ye ulaştılar. Gördüler ki Âyet-i Kürsî inmiştir.