BEYİN GÖVDESİ VE BEYİNCİK
Beyin gövdesi (ya da beyin kökü) soğanilik ve beyincikten oluşur. Soğanilik alt ucuyla omuriliğe bağlanır. Bu, aşağıdan yukarı doğru genişleyen, dikey olarak yerleşmiş, 3 sm uzunluğunda iri bir kordondur. Ön orta oluk, soğaniliği iki ön piramide, arka orta oluk da, iki arka piramide ayırır. Soğanilikteki ak ve boz maddeler, hemen hemen omurilikteki gibi dağılmışlardır. Bozmaddede, boz soğanilik çekirdekleri olarak adlandırılan ayn ayrı bozmadde kümeleri bulunur. Bunlardan bazıları hareketle ilgili ve bazı kafa sinirlerinin kaynak çekirdeklerini oluştururlar. Bu sinirler, işitme, dil-yutak, akciğer-mide, kafa-omurilik ve dilaltı büyük sinirleridir; öbürleri duyusaldır. Beyin tümseği ya da Varol köprüsü, soğaniliğin üstündedir. Yukarıda ve önde Varol köprüsüne beyin sapları komşudur. Yukarıda ve arkadaysa, talamusa bağlı dördüz cisim kabartı-
BEYİN ELEKTROSU
Beyin yarıkürelerinin değişik nokta-larmdald elektriksel potansiyel değişmelerinin grafik olarak kaydedilme’ si tekniği (elektroansefalografi de denir).
Kaydedici elektrotların kafatası üstüne yerleştirilmesiyle elde edilen eğri, elektroansefalogram olarak adlandırılır. Kaydedici elektrotlar sözgelimi, bazı cerrahi müdahaleler sırasında doğrudan doğruya en dıştaki beyin ince zarı üstüne yerleştirildiğinde, elektrokortikogramdan söz edilir. BİRÇOK DALGA CİNSİ. Beyin elektrosu birçok dalga cinsi ya da ritmi göstermektedir.
Alfa (a) dalgalan. Dinlenme dalgaları olarak da adlandırılırlar; bunlar sinir hücrelerinin kendiliğinden gösterdiği temel çalışmayı yansıtır. Özellikle şakak, yankafa ve artkafa bölgeleri düzeyinde net olarak belirerek, uzun süren bir uyanıklık halini gösterir. Frekansları 8-12 Hz arasındadır. Genlikleri saçlı deri üstünde yaklaşık 30 V kadardır.
Beta ( p) dalgalan. Fizyolojik etkinlik dalgalan olarak da adlandırılırlar. Bunlar dışarıdan gelen bildirilere verilen biyoelektriksel bir yanıta denk düşerler. Bu dalgalar dikkat ve sürekli uyanıklık durumunu yansıtırlar. Frekanslar 25 Hz dolayındadır. Düzensiz, hızlı, düşük genlikli olan bu dalgalar, Rolando yanğı çevrelerinde en net olarak kaydedilir.
Delta ( g) dalgalan. Derin uyku sırasında ya da koma gibi normal olmayan durumlarda kaydedilir. Yavaş ve düşük genlikli dalgalardır. Frekans-lan 3 Hz kadardır.
Teta (û) dalgalan. Çocukta ve erişkinde bazı patolojik durumların var-
lığında şakak-ahn bölgesinde gözlem nir. Düzensizdirler ve çoğunlukla hava dalgalan biçiminde apansmn gelirler. Frekansları 4-7 Hz arasındadır. EĞRİ VE ANLATIMI. Kayıt için, hasta uzanmıştır; fiziksel, duygusal, beyinsel açıdan dinlenir durumdadır. Elektrotlar, daha alttaki beyin dokusundaki yerleşimlere uyan, saçlı derideki belirli noktalara yerleştirilir.
Tekkutuplu derivasyonlarda, birincisi etkin bir bölgeye, öbürü etkisiz bir bölgeye yerleştirilmiş îld elektrotla aradaki potansiyel farla ölçülmüş olur.
Potansiyel değişiklikleri çok güçsüz olduklarından, yüksek kuvvetlendiriciler gereklidir; her derivasyona Ud elektrot, bir kuvvetlendirici ve bir kaydedici bağlanır.
Yaygın aygıtlar sekiz derivasyonlu-dur ama bazdan otuz iki derivasyon da içerebilir.
Dinlenme durumunda belirlenemeyen patolojik olguların ortaya çıkmasını sağlamak için testlerin kayıtları süresince aralıklı ışık uyaranı verilir ya da derin hızlı solunum deneyi vap-tınhr.
Beyinle ilgili birçok hastahğm bulgulan, beyin elektrosu üstünde açık olarak görülebilir: Sara, kendine özgü sivri dalga kompleksleriyle, beyin-kafatası kemiği yaralanmaları delta dalgalanyla belirlenir. Kafa içindeki pıhtı, abse, ur ve beyin zan iltihaplan, beyin dokusu iltihaplan varlığında da çizimde değişimler olur. Çizimdeki bu değişmeler beyin elektrosu eğrisinin teşhise varmada ne kadar önemli bir araç olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.
küreye ayrılır. Bozmaddeyle çevrili olan ortadaki akmadde, merkezî dört boz çekirdek kapsar. Beyincik, beyin yarıkürelerinden beyincik çadırıyla aynlır.
Beyin, omur atardamarları ve iç şah atardamarları olmak üzere dört büyük atardamar gövdesinden kaynaklanan atardamarlarla beslenir. Toplardamarlar, kafa sinüsleri olarak adlandırılan özel toplardamar kanallarından oluşur. Sinüsler, beyin sert gannın katlanmasından meydana gelirler ve iç boyun toplardamarına dökülürler.
